Είναι οι μέρες που περνούν...

Είναι οι μέρες που περνούν
ατρύγητη χαρά της ευτυχίας
κι όλο την άνοιξη χωράς
σε ένα βάζο της καρδιάς,
δίνεις απ’ τα χείλη σου
πολύχρωμο λουλούδι
να το φυτέψω όνειρο
σε μακρινό ουρανό.
Όσο κι αν παλεύει ο άνεμος
να ρίξει άνθη ζωηρά
κι ο ήλιος να μαράνει
ένα αίσθημα σημαδιακό,
έρχεται η αγάπη στολισμένη
με ψυχών τραγούδια,
σβήνει το φόβο σε ανόθευτα φιλιά,
σε μια αγκαλιά ποτίζει πόθους με λατρεία
καταδικάζει κάθε πόνο σε παντοτινή εξορία.
Τα άνθη δεν γίνεται να ξεραθούν ποτέ,
ακλόνητοι βλαστοί θα μεγαλώνουν μυστικά
κι ο χρόνος θα περιμένει τη μοίρα να απλωθεί,
πέταλο να γίνει να ευωδιάσει τη ζωή.

20/12/2016

Λάσκαρης Π. Ζαράρης