Σκορπάει στον ποταμό η ευχή,
ψυχή δοσμένη σε έρωτα ανθηρό,
σβήνουν τα χείλη πόθους γυρισμού
μ' ένα ανέμισμα μαλλιών σε ώμους τρυφερούς.
Κι εσύ που πίστεψες πως όνειρο σε φέρνει,
ήσουν ολότελα ταξίδι μιας στιγμής,
το "σ' αγαπώ" δεν γλύκαινε, μα άφηνε σημάδια,
τα βλέμματα μεθούσαν στα σκοτάδια
κι εσύ φιλί δεν ήσουνα το τέρμα...
γινόσουν ο σταθμός μιας σύντομης ζωής.
ψυχή δοσμένη σε έρωτα ανθηρό,
σβήνουν τα χείλη πόθους γυρισμού
μ' ένα ανέμισμα μαλλιών σε ώμους τρυφερούς.
Κι εσύ που πίστεψες πως όνειρο σε φέρνει,
ήσουν ολότελα ταξίδι μιας στιγμής,
το "σ' αγαπώ" δεν γλύκαινε, μα άφηνε σημάδια,
τα βλέμματα μεθούσαν στα σκοτάδια
κι εσύ φιλί δεν ήσουνα το τέρμα...
γινόσουν ο σταθμός μιας σύντομης ζωής.
29/01/2017
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου