Εγκατάλειψη.

Και πώς να ξεχάσεις όλη τη θάλασσα
που σαν φόρεμα ανάλαφρο,
έπεφτε απ' τους ώμους της σιωπής;
Πώς να ξεχάσεις τη χαρά της αλμύρας
που απάλαινε των βράχων
την αιώνια στεναχώρια;
Ακόμη και ο φόβος
που έφερνε η απειλή της καταιγίδας,
ήταν μια ζωή για σένα,
χαρισμένη απ' τον Θεό,
ήταν οι άνεμοι
που έψελναν "συγγνώμη"
όταν απέμεινες μονάχη,
να σε γδέρνει η σκουριά.
Χωρίς του κύματος το χάδι,
χωρίς παλιό σημάδι
ή μνήμη πλούσιας
ή άτυχης ψαριάς,
σε πελάγου απλωσιά.

12/06/2017

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

**  Η φωτογραφία τραβηγμένη από τη Νίκη Σβολιαντοπούλου