"Φλεγόμενες αστρόπετρες", ένα λυρικό ποίημα του φίλου Γιάννη Φιλιππάκη από τη νέα ποιητική συλλογή του: "Αστερόγραμμα", εκδόσεις Δρόμων.

Σταγόνες ουρανού φωτεινές
γέμισαν το στήθος μου.
Νύχτα συνάντησης
με προμελετημένες ευχές,
με αύρα θαλασσινή στο νου
και Αυγουστιάτικο στην ψυχή κοντομάνικο.
Ένα ένα τα πεφταστέρια
παράσημα φρεσκοκομμένα
και το μισό φεγγάρι όρθιο
με την χλωμάδα του να βάφεται στο γαλάζιο.
Σε μια στιγμή μικροκουκίδα χρονική
αιώνιες πέτρες
ευχές γίνονται.
Στις σκοτεινές νύχτες
λεβέντησε η ψυχή μου
για να φτάσει στο χαμόγελο του νεογέννητου.
Άγγελοι λιγοστοί
τις ευχές μου ευλογείστε
που όλες ίδιες.
Να μην είναι η αγάπη διάττων
μεταξύ των ανθρώπων.
Στολίστε τις φωτεινές ουρές τους
με άνθη γιασεμιού
στον τελικό προορισμό τους η αγάπη να φυτρώσει.
Ακόμη και στις λιθόστρωτες
αυλές της ψυχή μας.

Γιάννης Φιλιππάκης
13/8/2017