Ένα όνειρο το μοιράσαμε...

Ένα όνειρο το μοιράσαμε
στη μέση,
και σαν να γεννούσε συνεχώς
το κομμάτι που κρατήσαμε
ο καθένας για τον εαυτό του,
φτάσαμε να κρατάει ο καθένας μας
από ένα ολόκληρο όνειρο...
που μας έφτανε και μας περίσσευε
και το δίναμε το μισό ο ένας στον άλλον
και πάλι ξανά,
το ίδιο όνειρο...
που γεννούσε,
που περίσσευε στις καρδιές μας
και στις ψυχές μας,
που το αφήναμε ελεύθερο να πετάξει,
δεν έφευγε όμως από τα σπλάχνα μας,
φωλιασμένο στη θύμηση,
έριχνε σπόρους αγάπης...

Λάσκαρης Π. Ζαράρης