Αφιέρωμα στον ποιητή Πάμπλο Νερούντα

   Όσοι παρευρέθηκαν χθες, Τετάρτη 18 Μαΐου 2011 στο θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής αποζημιώθηκαν μ’ ένα θέαμα, που τους έκανε να καθηλωθούν στις θέσεις τους και η προσοχή τους να κρατηθεί αμείωτη καθ’ όλη τη διάρκεια της μουσικοθεατρικής παράστασης. Οι φίλοι της ποίησης και γενικότερα της τέχνης και του πολιτισμού παρακολούθησαν ένα αφιέρωμα στον Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούντα και αισθάνθηκαν κυρίως πως  έπαιρναν μέρος σε μια επιτυχή αναβίωση της ζωής και του έργου του μ’ έναν ευφυέστατο τρόπο. Η Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ», με συμπαραστάτη τον Καλλιτεχνικό Οργανισμό του Δήμου Βόλου, ανέλαβε την οργάνωση αυτής της εκδήλωσης.

   Το εύρημα λοιπόν, της βραδιάς ήταν η παρουσίαση διαδοχικά και μ’ εναλλαγές στη σειρά τριών ηλικιών του ποιητή, της νεαρής, της μέσης και της προχωρημένης ηλικίας. Τον καμβά της παράστασης αποτέλεσε μια συνέντευξη που παραχώρησε ο ποιητής τον Οκτώβριο του 1971, όταν του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Στο ρόλο αυτό πέτυχε κατά πολύ ο ποιητής Κυριάκος Κυτούδης. Ήρεμος κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, αλλά και επιθετικός, ευέξαπτος, τινάχτηκε από τον καναπέ όρθιος απαντώντας σε ερώτηση της δημοσιογράφου κας Κατερίνας Σκλαβούνου σχετικά με τους οπαδούς του πολέμου. Υπερασπίστηκε την ειρήνη και τον λαό με λόγια γεμάτα θέρμη. Προκάλεσε ακόμη και ευθυμία στο κοινό με το εξής σχόλιο: « Όσοι με ρωτούσαν σε ποια χώρα ακριβώς διορίστηκα πρέσβης, τους έλεγα στην «τρύπα». Χωρίς να κυριολεκτεί εννοούσε μια χώρα που δεν ήξερε ακόμη σε ποιο σημείο της υφηλίου βρισκόταν, αλλά όμως στον γεωγραφικό χάρτη του Υπουργείου Εξωτερικών της Χιλής, τον διάσπαρτο από σημαίες, είχε απομείνει εκεί πάνω η τρύπα από μία σημαία που είχε αφαιρεθεί. Για την ιστορία, αυτή η χώρα ήταν η Βιρμανία. Παράλληλα, προβάλλονταν συνεχώς φωτογραφίες από τη ζωή του μεγάλου ποιητή, ακόμη και σκηνές από τη γνωστή κινηματογραφική ταινία «Ο ταχυδρόμος».

   Καταπληκτικοί ήταν στους ρόλους τους οι ηθοποιοί Ευάγγελος Κάβουρας και Σπύρος Μακρυγιάννης, ενώ η Ειρήνη Σκουλή υποδύθηκε και ενέπνευσε τον έρωτα του ποιητή για την τρίτη του σύζυγο Ματίλντε Ουρούτια, που θεωρείται η πιο τραγουδισμένη γυναίκα στην ιστορία της ποίησης. Σκέπαζε με το ολόλευκο σεντόνι της τα όνειρα του Πάμπλο και όταν εκείνος ξυπνούσε για ν’ αντικρίσει τη μαγευτική εικόνα της νύχτας και να χαιρετήσει το φεγγάρι, η πένα του έπαιρνε φωτιά, σκυμμένος πάνω στο μικρό γραφείο του, με το λιγοστό φως της λάμπας πετρελαίου να συμμαζεύει τόσους δυναμικούς στίχους! Εκείνοι σαν κύματα του ωκεανού χτυπούσαν την ακρογιαλιά, το μεγάλο συναίσθημα κι απάλυναν τον πόνο του ανθρώπου με το ερωτικό τους κάλεσμα.

   Στα ενδιάμεσα των αφηγήσεων και των απαγγελιών έλαμψαν με το ταλέντο τους και συγκίνησαν: η σοπράνο Ράνια Σταματίου-Ιολδάση, ο Jorge Moya Haro στο τραγούδι και στην κιθάρα του, η Νεκταρία Παπαδημητρίου στο πιάνο, ο Στάθης Καραδημητρίου στο ακορντεόν και στα πλήκτρα, η Βάσω Τηλιοπούλου και η ομάδα των χορευτών της σχολής Chorus-Line. Την επιμέλεια του πολύ όμορφου σκηνικού είχε η κα Δήμητρα Σκουφογιάννη.

   «Ο χρόνος είναι χαρά» γράφει ο Πάμπλο Νερούντα στο ποίημά του «Ωδή στο παρελθόν». Επίσης, στο ίδιο ποίημα γράφει: «Τούτη δω είναι η ώρα, η σταγόνα μιας στιγμής / που θα την παρασύρει στο παρελθόν». Ένα παρελθόν βέβαια, που θα έχει γραφτεί στη μνήμη των ανθρώπων και του πολιτισμού στην πόλη του Βόλου. Γιατί όταν ακούστηκαν τα τελευταία χειροκροτήματα και οι συντελεστές της παράστασης δέχονταν τα συγχαρητήρια του κόσμου, ένιωθες πως ήταν μια ανυπόκριτη, ενθουσιώδη αντίδραση του κοινού, το οποίο βίωσε εμπειρικά και αξιοποίησε «το χρόνο του με χαρά» απολαμβάνοντας την ωραία παράσταση και δικαιώνοντας το διαχρονικό στίχο του νομπελίστα ποιητή.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης