Αισθησιακός ψίθυρος

Πριν σε γνωρίσω, αισθανόμουν

πως ανέπνεες κοντά μου, σαν το χελιδόνι

ετοίμαζες καρτερικά τη φωλιά σου.

Τώρα που σε γνώρισα, γυρίζω σαν μεθυσμένη

μέλισσα στη γύρη σου κι αναστενάζω

που δεν μου άνοιξες πιο πριν τη θέα στο τοπίο,

με τη φορά του ανέμου που ψιθύριζε «σ’ αγαπώ».

Πάνω σ’ αυτό το χώμα που ριγεί

κι απορροφά εντάσεις ύστερα από θεομηνία

ξεπλένοντας τις ρίζες του κακού,

μ’ ένα αθόρυβο «συγχώρεσέ με»

τα χρώματα της άνοιξης βαθαίνουν

μες στο βλέμμα σου.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

***  Από την ποιητική συλλογή «Παράθυρο στα όνειρα»