Οιάνθη η Ναϊάδα του δάσους
Έφιππη η Οιάνθη τραβούσε ίσα το μονοπάτι
με τις πολυκαιρισμένες ατόφιες πέτρες
ψεγάδια στερνής νοσταλγίας για το ναυάγιο,
σαν έσκαζε στα βράχια το σκαρί.
Τώρα κοιμάται ανέμελη στο σμιλευμένο
απ' το κορμί κρεβάτι ως αύριο το πρωί.
Ως κι οι γαζίες γαζώθηκαν στο πέτο
του συρματένιου εξώκοιλου φράχτη
με την ψυχή στο στόμα να φτεροκοπά μέσα απ' τη
μουσική αγέλη της νοτισμένης νότας.
Η ζωή αναδιπλώνει κύματα με μουσικές συνθέσεις
σ’ adagio pianissimo την ώρα, όπου οι θεοί κατέρχονται
να συμποσιαστούν κάτω απ' τα κλώνια
της πυρακτωμένης ροδιάς στους μυθικούς
γάμους του Πηλέα και Θέτιδας.
Χάσκουν ξεδιάντροπα οι καρποί με νάζι και φινέτσα
προτού πιάσουν το γοργόφερτο χορό στ' ολάνοιχτο τ' αλώνι.
Κι ήρθε στο τέλος του μονόπρακτου ο αγέρας
σαν τα κλυδωνισμένα κλήδωνα
να παραδώσει τα διαπιστευτήρια μιας χαμένης όρασης
στη γεύση ενός φευγαλέου φιλιού,
που σκάλωσε στου ευκάλυπτου τ' αέρινο λίκνισμα,
αφήνοντας το κούφωμα άστοργα
μιας γέρικης ελιάς καλοπροαίρετα στο χρόνο να παινεύεται.
Ζωή κι αυτή αλλόκοτη να καρτερείς το γιατρικό
να 'ρθει για να σε σώσει!
Φωνές απ' τ’ άπειρο έσμιξαν τ’ αλωνιού τις λιόπετρες
με τα ξανθά τα στάχυα
να παραδώσουν στην ξέμπαρκη ζωή
το μήνυμα μιας εφικτής ανάτασης
στο τέρμα της ζημιάς
με εφόρμηση στα μπρος για να κοπεί το νήμα
και ν' ανοίξει ο ορίζοντας,
που σφάλισε απάνθρωπα ο αχάριστος ντουνιάς.
Zürich, 21. Juni 2011
Vicky Kostenas Lagdos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου