Πολύχρωμο τοπίο οι λέξεις
και το νόημα στ’ άκρα τους σκιρτάει
σαν τη θάλασσα, σαν το ηλιοβασίλεμα.
Της ισορροπίας η ατέλειωτη έγνοια
και της λάμψης του μυαλού η κρυφή γωνία,
να φανεί ο καλός οδηγός των αισθημάτων.
Η εικόνα που βγαίνει το ξημέρωμα
θ’ αφαιρέσει της έκρηξης το θάμπωμα
με τον έρωτα της ανόθευτης έκφρασης.
Ιερό και πολύτιμο άγγιγμα
του ιπτάμενου αγγέλου τ’ αγκάλιασμα,
που θα προικίσει τις λέξεις με μηνύματα,
για να κλειστεί ο κόσμος σου στην απλόχερη μνήμη.
Ξύπνιος… και τ’ όνειρο καίει την ψυχή,
λυτρωμός που αραιώνει του σκοταδιού τη συνοχή,
καθώς το ανύποπτο φως διεισδύει στους στίχους με τόλμη.
Την ανάσα σου θ’ απλώσεις στο έργο σου
και θ’ ανάψουν οι φωτιές του πάθους,
ν’ ακουστεί ο λυγμός του ποιήματος,
που αφήνοντας την αθόρυβη έμπνευση
υποκύπτει στο φιλόδοξο σχέδιο,
στον καινούργιο άνεμο που φέρνεις.
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Νέα Αγχίαλος Μαγνησίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου