Ένα ποίημα από τη Λίτσα Μόσκιου

Ξεγελάς…
Κρυμμένη μέσα σε χρώματα και εικόνες…

Όμως σε θωρώ…
Στα ματωμένα φεγγάρια…

Σε χαμόγελα στημένα … στα πορτρέτα πλανόδιων ζωγράφων…

Σε συναντώ…
Σ’ ένα ξόδεμα του ήλιου….

Σ’ ένα πεταμένο στα σκουπίδια ροζ αρκουδάκι…

Σε αναπνέω ….
Σ’ ένα μπουκάλι φθηνού αρώματος…

Στο ιδρώτα ενός πληρωμένου έρωτα …

Συνεχίζεις να κρύβεσαι….
Τοιχοκολλημένη σε αφίσες των δρόμων…

Παροξυσμός ενός άρρωστου καιρού…

Το όνομά σου;
ΘΛΙΨΗ …

ΛΙΤΣΑ ΜΟΣΚΙΟΥ