Δύο ποιήματα από τον φίλο Γ. ΜΠ. (Ερωδιός)

 

Γενέθλια

Μια μέρα του Οκτώβρη σαν κι αυτή

ο ουρανός και η γη είχαν γιορτή.

Άκου τη μέρα που έρχεται φουριόζα απ’ την ανατολή,

λες και κάτι ήθελε να προλάβει να δει.

Τα σύννεφα είχαν στήσει τρελό χορό,

ξεπρόβαλαν σαν προβατάκια στον ουρανό.

Δάκρυα χαράς κυλούσαν απ’ τ’ απαλό δέρμα

μοιράζοντας ευτυχία.

Η γη άνοιξε τα σπλάχνα της να την δεχτεί ατόφια.

Πολύτιμος λίθος ήσουν,

καθαρός σαν διαμάντι δεκατεσσάρων καρατίων.

Γεννήθηκες μέσα της παιδί,

αγνότητας χάδι.

Ανατριχίλα των δέντρων που ρίχνουν

το φύλλωμά τους γενναιόδωρα!

Ήρθες σαν το φθινόπωρο

να ποτίσεις τη γη σταγόνες αγάπης.

Ο ουρανός και η γη αγκαλιασμένη σχηματίζουν

το πιο λαμπρό χαμόγελο του κόσμου.

Ουράνιο τόξο

που τα πολύχρωμα βέλη του,

μπορούν να οπλίσουν τον φτερωτό Θεό

Έρωτα.

 

Ανθισμένη μυγδαλιά

Θυμάμαι το θρόισμα των φύλλων,

τα τιτιβίσματα των πουλιών.

Η ικανοποίησή μου είναι τόσο μεγάλη

που χορταίνω και μ’ αρέσει.

Πολλά χρόνια εκείνα φορτωμένα

στα κλαδιά των δέντρων.

Στο μυαλό μου, ο αέρας, και η φαντασία

δε θέλουν να ξεθωριάσουν.

Αέρας και φαντασία άυλα αιωρούνται

και τρυπώνουν με γρηγοράδα

σ’ όλες μου τις αισθήσεις.

Μια κίτρινη πεταλούδα χορεύει

πάνω σε μεταξωτά τριαντάφυλλα.

Η ανθισμένη μυγδαλιά

μας φέρνει τον χειμώνα.

Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι καλύτερο

από τον παιδικό έρωτα

και το γαλάζιο του ουρανού.

Δεν ξέρω αν το χιόνι έλιωσε

και το άσπρο πλημμύρισε

το χάσμα του κόσμου.

Έρωτας!!!

Τρεις συλλαβές γλυκές σαν μέλι

αισθάνθηκα για σένα.

Γ. ΜΠ. (Ερωδιός)