After the dance of the sun

Μέσα απ’ τα μάτια σου περνάει  σαν  φευγαλέο 

βλέμμα η άχνα της ψυχής

κι υψώνεται στα ουράνια για ν’ αγκιστρωθεί

στης αυγής το πρώτο αστέρι, που στον κόρφο

κλείνει ερμητικά το μυστικό της πολυπόθητης

συμβίωσης μέρας  νύχτας μ’ ένα επιπόλαιο

κούμπωμα σε ώρα μηδέν.

Αν η αγάπη ήταν αστέρι,

που μέσα από αστρικές περιπτύξεις

φεύγει και χάνεται

για να ξανάρθει πάλι ανανεωμένo,

όλοι θα μετωκίζαμε σύσσωμοι

στα πανώρια τ’ ουρανού πλάτη,

όπου στ’ αστέρια εκεί θα

μέναμε ορκισμένοι αιώνιοι εραστές,

μετεωρίτες μάρτυρες μιας εξωγήινης

πεφτάστερης φεγγοβολής.

Το πρώτο αστέρι, που αρέσκεται

να μεσουρανεί

στις κόρες των ματιών μας,

χύθηκε χύμα πάνω στα κύματα

και την ανάκτηση διαφιλονικεί

μιας χαμένης σοδειάς από φύκια.

Μοιάζει με νυχτολούλουδο,

π’ ανθίζει στου ήλιου το γέρμα

και το μαδάει η κοπελιά

ως της ζωής το τέρμα.

The dance of the daystar

between the trees and the water

in the middle of the river

goes on and on and on and on!

Because all the stars

are angels in our eyes

Vicky Kostenas Lagdos

Dichterin aus Zürich

21. Februar 2012