Το τραγούδι της θάλασσας

Una preghiera ai primi raggi del sole

Tης φυγής το ταξίδι στα μενεξιά πελάγη.

Πλάγιασε η μοναξιά πάνω στ’ αφροκύλιστο

και φωτεινό ακρογιάλι παρέα με τα φύκια.

Την πλάνη εσυνήθιζε στους όχτους τους πανώριους

σιμά στην πάγκαλη του ποταμού τη μπούκα να χαζεύει.

Δίχως σώμα δίχως ψυχή σκόρπια πανιά ξόρκια ξοδεύει.

Με φιλέματα τ’ αγέρα στο βοριά να παραγγέλλει

το Δουλίχι να θωρεί σα μια ρόγα βυσσινί

με φιλιά ν’ αποζητά και να γυρεύει.

Ο έρωτας δεν ήταν άλλο παρά της νυχτογέννητης

αυγής το πρόσγλυκο κρασί.

Με τον νεφελοβάτη άπλωνε την ανοχή κι απάνω του

ξεπέζευε η κροκόπεπλη το πορφυρό φουρό της.

Σύγκαιρο μέλι θα ’τανε και δυνατός αγέρας

και γιασεμί μαγιάτικο με μυρωδιές του Γιούλη,

που έχτιζαν του ορίζοντα το πέρας.

Ήταν βροντή και αστραπή, που θέριεψε

και στάλαξε ψηλά στο ριζοβράχι,

που το φρουρούνε τα πουλιά το κύμα τ’ ολοδέρνει.

Μέριασε βράχε να σταθώ στην άμμο να κουρνιάσω

σαν ταξιδιάρικο πουλί, που στη φυγή ψηλά πετά

στη στράτα μου να πορευτώ,

τις αναμνήσεις τις στερνές μη και στοχάσω.

Vicky Kostenas Lagdos

Dichterin

Zürich, 3. Februar 2012

(Τα ποιητικά μου ανθιάματα στο σύνολό τους, τα σμιλευμένα με γούστο και φινέτσα, υπόκεινται σε ειδική κατοχύρωση με όλες τις νόμιμες διαδικασίες, που ορίζει η Ελβετική Νομοθεσία σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα του συγγραφέα. Deshalb passt ihr auf und Hände weg von meinem Werk!)