ΠΑΡΑΘΕΜΑ ΣΤΗΝ ΗΔΥΛΗ

Τα μεσάνυχτα τ’ άδεια

κυνηγώ τη σκιά σου

της καρδιάς μου το νήμα

ξεδιπλώνω στο κύμα

και πάνω στο ρήγμα πατώ.

Και της νύχτας τ’ αστέρια

σαν θα πέφτουν μπροστά σου

οι ελπίδες μου ζάρια

ξεγκλισμένα κλωνάρια

θα ξυπνούν τα φεγγάρια

και θα στήνουν στην άμμο χορό.

Κι όπως το κύμα γλιστράει στο γιαλό

και σαν τυφλή η νύχτα

θα ψάχνει σκοπό

εγώ πάνω στου ήλιου

τις γάστρες

του νου ξελογιάστρες

κοχύλια περνώ στο λαιμό.

Και στης μοίρας τα μάγια

την καρδιά μου θα λύνω

σαν μικρό συννεφάκι

σαν προσώπου λακκάκι

στα φεγγάρια θα ψάχνω

ένα σου ίχνος να βρω.

Κι όσα όνειρα έχω κάνει

θα τα βρίσκει της μέρας το φως

να σκιρτούν την καρδιά μου

σαν παλιά φορεσιά μου,

που φορούσα εγώ κάποτε αλλιώς.

Vicky Kostenas Lagdos

Poetessa

Zürich, 4. Februar 2012