Ένα τραγούδι από τον Θεόδωρο Σαντά

Τρίζει η ανέμη

Τρίζει η ανέμη

η ζωή μου τρέμει.

Ξόδεψα το χρόνο
όσο πάω κι απλώνω.

Άδικη  η Μοίρα

με ποτίζει αλμύρα.

Θα με στείλει πέρα

σαν πουλί του αγέρα.

Όταν σ’ άλλους κόσμους θα τραβάω

θα μ’ ακούς που θα σου τραγουδάω.

Αχ καρδιά μου, κύμα πελαγίσιο

μουσική και φως του παραδείσου.

Πώς κρατάς τις μνήμες

με βραχονησίδες.

Τέντωσε το νήμα

μου ’μεινε ένα βήμα.

Το πικρό αντίο

πάνω σ’ ένα πλοίο.

Τις Αλκυονίδες

πες πως δεν τις είδες.

Θεόδωρος Σαντάς

Θεσσαλονίκη

**  Ο πίνακας ζωγραφικής είναι της Ρένας Γαλάνη - Μεταξάκη