ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΛΟΗΓΗΣΗ

Κάτω απ’ του φεγγαριού τη μοναχική περιπλάνηση

θ’ ανταμωθούμε για την αναζήτηση

μιας ξεχασμένης στον κόρφο της θύμησης μπασιάς.

Γιατί το τάξαμε σε σύμπραξη με τ’ ουρανού τ’ αστέρια

το άλγος να κοπάσουμε μιας κλαίουσας ιτιάς.

Παρέα με τ’ ακριβό αστέρι θα κρατήσουμε

ψηλά το χρυσαφένιο δίσκο του

με το θολερό περίγραμμα και τη ματωμένη του ματιά.

Νοτισμένη θα είναι η βραγιά από τη νυχτερινή πάχνη.

Αυτή τη νύχτα, που ανάλαφρα θα πατήσουμε

μ’ ασκεπείς σκέψεις σκορπισμένες στο χώμα.

Οι ενωμένες σκιές μας θα συγκλίνουν

στα δασωμένα κι αδιάβατα περβόλια.

Θα μοιάζουν με πύργους ληστών και εραστών

αποκλεισμένοι ολούθε κακείθεν

απ’ τ’ αραχνιασμένο μάτι του χρόνου.

Τις Ωκεανίδες νύμφες θα προσκαλέσουμε

μαζί με της πλατύγιαλης τον άλιο Γέροντα.

Στη μελωδία της νύχτας ν’ ανάψουμε κεριά

της μνήμης για να κάψουν τα εξανθήματα,

που ο κόσμος δεν θωρεί ακόμα πού διαβαίνει.

Χοές από υδρίες παλιακιές θα διασκορπίσουμε

στα θυρανοίξια της θάλασσας,

που με την προσευχή του Ηλίανθου

γαλάζωσε η μιλιά και κυματίζει.

Το βλέμμα αφήνοντας των κερασιών να γλιστρήσει

από ντροπή μέσα στου άνεμου τα χέρια.

Και πάλι ο ουρανός ψιχαλίζει όνειρα βρεγμένα,

που θα μπολιάσουν την πολυθρόφα Γη.

Της τελευταίας μπόρας το φύτρο είχε

για μάνα τη βροχή.

Της αμφιθυμίας περνώντας το θαλάμι

για ν’ αφουγκραστεί τα ουρλιαχτά

απ’ τα σπάραχνα του Αιγαίου.

Έλα κι εσύ στο ταξίδι της ρέμβης

πάνω σ’ ένα ρομαντικό συννεφάκι.

Έλα μαζί κάτω απ’ της γαζίας την ωχρή γαλήνη

και με της ουρεσίφοιτης κουμαριάς τις αμφίστομες

φράουλες ας καιροσκοπήσουμε

άλλους ορίζοντες, που ξανοίγονται εμπρός μας.

Επιμύθιον 

Andiamo a traversare

il sentiero dei fati

sull`erba dei prati.

Lo vedremo scherzare

col vento lieve di primavera.

Andiamo insieme a trovare

il secreto d`aprile tiepido

di sole e odoroso di fiori.

Perché la Primavera sei tu!

Vicky Kostenas Lagdos

Dichterin

Zürich, 11. April 2012