Πού να κλάψω, πού να γείρω, πού να κοιμηθώ
έγινε ο πόνος δάκρυ, με βαρύ ουρανό.
Ποιο φιλί να ορφανέψω, όλα τ’ αγαπώ
αχ μικρό μου χελιδόνι, όλα τα κρατώ.
Σε ποιες θάλασσες να φτάσω, να σ’ αφουγκραστώ
μ’ άμπωτες, με πλημμυρίδες, μ’ όνειρο κρυφό.
Κι αν σε βρω σε άδειους δρόμους, πάλι μη χαθείς
μόνο άκουσε τα λόγια, μιας βραχνής φωνής.
Πού να κλάψω, πού να γείρω, πού να κοιμηθώ
μοναχός μου θα γυρίζω, σαν αερικό.
Άμα βαρεθείς τα ξένα, τον Ωκεανό
έλα στο μικρό μουράγιο, στον πικρό γιαλό.
Θεόδωρος Σαντάς
Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου