Ένα ποίημα από τη Νεφέλη Ανδριανού

ΣΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΑΓΑΠΗ

Η μέρα εκείνη θα ’ναι όμορφη

σαν έρθει η αγάπη,

θ’ ακουμπήσει τη πλάση γύρω

με χρώματα κι άνθη.

Τα λεπτά δεν θα περνούν,

ο χρόνος θα σταματήσει,

θα μοιάζει τόσο ωραία η γκριζούπολη

αν η αγάπη δίπλα μας καθίσει.

Στα μάτια μας μια λάμψη αλλιώτικη

ο έρωτας απλόχερα χαρίζει

και ο πόνος πάει πια

τη σκέψη ανώφελα

να στροβιλίζει.

Λάθη και φόβοι

θα χαθούν στην πρώτη αγκαλιά

στο πρώτο φιλί θα μείνει

μια ανάμνηση γλυκιά.

Ο χειμώνας θα γίνει άνοιξη

απ’ τη δική σου ζεστασιά,

χαμόγελα θα ζωγραφίζονται

λόγια απ’ τα χείλη θα βγαίνουν

καθαρά, απλοϊκά.

Σαν έρθει η αγάπη,

ένα ρίγος θα με ακουμπήσει,

μια ματιά σου μέσα μου

δυνατά θα σιγοτραγουδήσει.

Η καρδιά χτυπά δυνατά

σαν έρχεται η αγάπη,

τρέμει το σώμα όταν φωτίζεται

απ’ της ψυχής τα βάθη.

Και κάθε φορά που θα σε βλέπω

θα ’ναι σαν τη πρώτη,

όσος καιρός κι αν περάσει,

ακόμη κι όταν θα σμιλέψει η νιότη.

Θα σου κεντήσω στιχάκια

καθώς θα περπατώ στο δείλι,

θα σε πάω μια βόλτα στων ονείρων μου την πύλη.

Εκεί κανείς δεν θα υπάρχει,

σαν έρθει η αγάπη,

μόνο εσύ κι εγώ,

σ’ ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Ο έρωτας, η χαρά,

δεν θα ’ναι πια για μένα πλάνη,

αν τα λόγια σου είν’ αληθινά,

σαν έρθει η αγάπη.

Αισιοδοξία, πάθος, μαγεία,

γύρω μου θα υπάρχει,

σαν άγγελέ μου με συναντήσεις

και φέρεις την αγάπη.

Ένας λόγος για να ζω θα βρεθεί,

για έμπνευση μια ανάγκη,

πάλι θ’ αναγεννηθώ,

σαν έρθει η αγάπη.

Από την ποιητική συλλογή

ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Νεφέλη Ανδριανού