Τρία ποιήματα της Κατερίνας Γιαννακοπούλου

ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Ανάμεσα στους δυο μας

μια αλυσίδα σπάει στον άνεμο,

στέκει στα σύννεφα.

Ανάμεσα στους δυο μας,

δυο δάκρυα, ένα ποτάμι,

βήματα απόμερα,

και μια ελπίδα κλαίει.

ΝΙΚΗ

Σήμερα,

σκότωσα την ευαισθησία μου,

τη χτύπησα κατά πρόσωπο,

με δυο πελώρια αδάκρυτα μάτια,

τη λάβωσα θανάσιμα,

μ’ ένα σκληρό

νυστέρι κυνικότητας.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Ήρθανε κατά κύματα

καλπάζοντας βοερά.

Περάσανε θριαμβευτικά

πάνω απ’ τις στέγες.

Τα σύννεφα έγιναν βροχή.

Απ’ τη βροχή

γεννιούνται ποτάμια.

Τα ποτάμια

παρασέρνουνε

το μακιγιάζ του προσώπου μας.

Από την ποιητική συλλογή της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  «Με λογισμό και μ’ όνειρο»