Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Τρία ποιήματα της Κατερίνας Γιαννακοπούλου


ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Ανάμεσα στους δυο μας
μια αλυσίδα σπάει στον άνεμο,
στέκει στα σύννεφα.
Ανάμεσα στους δυο μας,
δυο δάκρυα, ένα ποτάμι,
βήματα απόμερα,
και μια ελπίδα κλαίει.



ΝΙΚΗ

Σήμερα,
σκότωσα την ευαισθησία μου,
τη χτύπησα κατά πρόσωπο,
με δυο πελώρια αδάκρυτα μάτια,
τη λάβωσα θανάσιμα,
μ’ ένα σκληρό
νυστέρι κυνικότητας.



ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Ήρθανε κατά κύματα
καλπάζοντας βοερά.
Περάσανε θριαμβευτικά
πάνω απ’ τις στέγες.
Τα σύννεφα έγιναν βροχή.
Απ’ τη βροχή
γεννιούνται ποτάμια.
Τα ποτάμια
παρασέρνουνε
το μακιγιάζ του προσώπου μας.

Από την ποιητική συλλογή της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  «Με λογισμό και μ’ όνειρο»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου