Ο ύμνος της ντροπής

 

Ο Κοραής και ο Ρήγας ανασηκώνουν την Ελλάδα.
Αλληγορική παράσταση σε παλαιά λιθογραφία που
Υποδηλώνει την αναγέννηση της υποδουλωμένης
Πατρίδος

 

 

 

Ο ύμνος της ντροπής

 

Σμίλη που κράτησες εσύ, περγαμηνή κι ακόντιο

για να στολίσεις, ζοφερή, των Ευρωπαίων το μνημόνιο!

Στους ποιητές σου έδωσες τα φώτα ν’ αντικρίσουν

στο γαλανό της θάλασσας την έμπνευση να ζητήσουν,

άπειρους ύμνους να υψώσουνε της τυραννίδος Ευρώπης…

Γιαγιά, εικοσιεφτάστερη, γνέθει στη ρόκα της

τη μοίρα της Ελλάδας, που έχασε το πνεύμα της

και ψάχνει ακόμη τα λεφτά της,

σε μαύρη σακούλα σκουπιδιών όλα τα υπάρχοντά της!

Κι οι παχουλοί αφέντες της με τα αφράτα λόγια

που μας χαϊδεύουν τα αυτιά με ψέματα και βρώμα,

έχουν θαφτεί στους λάκκους που άνοιξαν οι ίδιοι

καθώς αστόχαστα μαδούν του βιοπαλαιστή τον ιδρώτα.

Πέφτουν από πάνω οι σωροί της κακεντρεχής της Μέρκελ,

της ανελέητης Λαγκάρντ και των τραπεζοδεινοσαύρων,

που ως ράτσα αναίσθητη στη μνήμη των Τιτάνων

κατηγορούν τον Έλληνα σαν διαφθορέα πάντων,

ξεχνώντας πως εκείνος δάμασε το γένος των βαρβάρων!

Κι όσους γρυλίζουν κι αλυχτούν, κανέναν δε λογαριάζει

γιατί η ανθρώπινη φυλή γι’ αυτούς έχει πετάξει

και θα ’ρθει η ώρα που θα πει ο κεραυνός του Δία:

«Ευρώπη είσαι αχάριστη κι ας έχεις απαρτία

από συμβούλους κόλακες που ψάλλουν τα εξ’ αμάξης

και στον φτωχούλη τον λαό πότισες φαρμάκι,

ενώ την ψυχή του μόλυνες με υπολογισμούς χρηματιστηρίου

αντί να κάθεσαι γονυπετής, την ένδοξη Ελλάδα να θρηνείς!».

Μα το αιώνιο «γιατί» της χώρας θα χτυπά βασανιστικά

με οιμωγές ατέλειωτες στ’ αναίσθητα αυτιά των «αρχόντων»

που κάποτε εθίστηκαν στο θαύμα των ερώτων.

Στην Αφροδίτη της Μήλου έκλαψαν τον πόνο της καρδιάς τους,

στους στίχους του Ομήρου έπλεξαν τα όμορφα ιδανικά τους

και πέταξαν μακριά τα δόρατα του πνεύματος, τα δικά μας

για να οικειοποιούνται συνεχώς και να περηφανεύονται

γερόντια κακομούτσουνα και πολύ ρυτιδιασμένα

πως κάτι κάνανε κι αυτοί για τα παιδιά τα νέα!

28/06/2012

Λάσκαρης Π. Ζαράρης