Μερικά Χαϊκού στην Κυπριακή Διάλεκτο από το βιβλίο του Άθω Χατζηματθαίου «Του Έρωτα, της Αγάπης, του Πάθους και της Ζωής»

 

 

Τα δκυο σου μάθκια

γλυκάες τζιαι ομορκιές

ξεσιειλίζουν.

Εμέθυσέν μου

η γλύκα του φιλιού σου,

ανεράδα μου.

Της ομορκιάς σου

να φέξει στην στράτα μου

άφησ’ τον ήλιον.

Σγοιαν ήλιος φέγγει

το γλυκοθώρημά σου

μαυρομμάτα μου.

(σγοιαν: σαν, όπως – γλυκοθώρημα: βλέπω κάποιο με γλυκύτητα, το γλυκό βλέμμα).

Να μεν πολλαρκείς

σγοιαν το νερόν η ζωή

τζιυλά τζιαι φεύκει.

(πολλαρκείς: καθυστερείς πολύ).

Ακρόστου μου τσας

της ψυσιής η ομορφκιά

είν’ αθάνατη.

(ακρόστου μου: άκουσέ με).

Τα δκυο σου σιείλη

γλυκοστάσσουσιν μέλιν,

αρκόντισσά μου.

Να ρέξει μέρα

να μεν δω τα μάθκια σου

αχ πελλανίσκω.

(ρέσσω: περνώ, διέρχομαι – πελλανίσκω: τρελαίνομαι).

Η ευτυχία

χαρκιέσαι ’γοράζεται

με τα ριάλια;

(χαρκιέσαι: νομίζεις, υποθέτεις – ριάλια: λεφτά).

Πριχού συντύσιεις

βούττα στον νουν την γλώσσαν,

επολλολόησες.

(σύντισιε: μίλησε – επολλολόησες: μίλησες πολύ, πολυλόγησες).

Τα δκυο σου μάθκια

στες καρκιάς τες φουρτούνες

αστροπελέτζια.

Έν’ πκιον ορμάνιν

ο τζιήπος της καρκιάς

άρκησες να ’ρτεις.

(ορμάνιν: ακαλλιέργητη γη, ρουμάνι).

Δίχα φεγγάριν

χώρκα σου, αντζέλισσα,

οι νύκτες μου πκιον.

(δίχα: χωρίς, δίχως).