Ένα ποίημα από τον Γιώργο Η. Παγωνάκη

Με ειρωνείες, ταξίδια, αμφιβολίες και πλοία γράφεται η Ιστορία

Τσακισμένες χορδές, ορδές θυμίζουν μελωδιών
ωσάν ζεϊμπέκικο γοργό με ειρωνείες και παρωδίες εντός,
παφλασμοί στόμφου και πολυλογίας παραπαίουν
στα τσακισμένα του πάλκου τα γαρύφαλλα εμμένουν,
όμορφοι τραγουδιστάδες με πουκάμισα ανοιχτά-τα μικρόφωνα σαλιώνουν
τρέφονται από ονειρώξεις και παζαρεύονται τους στίχους των πολιτισμών!

Βρωμιές και νυχτολούλουδα χαμηλώνουν τις εντάσεις
και οι κλεψύδρες-τρελαμένες προσπερνούν στα φανάρια της παύσης,
οι βηματισμοί του πάλκου συνθλίβουν τα πεταμένα άνθη
περνούν οι ώρες στάζοντας ιδρώτες στο κεφάλι,
κωφεύουν στις ποιότητες οι αντίλαλοι στα αυτιά των αργόσχολων
τα όργια και η αμαρτία, ο πόνος και η ευτυχία σφιχτά κραδαίνονται

στα δάχτυλα των εμπόρων!

Τα ελικοειδή άνθη των βλεφάρων πνίγονται στα χρώματα
οι αληθινές των σωμάτων οι μυρωδιές διαψεύδονται μες τα αρώματα,
συναισθημάτων θύσανοι εξανεμίζονται στα ανοίγματα των εξαερισμών
ξοδεύουν τους εγωισμούς των εντός και εκτός των μαγαζιών,
ο άλλος κόζι κάνει στην ασελγημένη μορφή των πραγμάτων
στο αποτέλεσμα αυτό των αόρατων οραμάτων! 

Γιώργος Η. Παγωνάκης