«ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΨΑΞΕΙΣ» από τον Θεόδωρο Σαντά

                   Στον  Α.Κ

                                  

                                      Μότο

Όπου κι αν ψάξεις θα βρεις

έναν πληγωμένο γιαλό

μια θάλασσα να κατατρώει τα σπλάχνα του.

                                                 Θεόδ. Σαντάς

Δεν ωφελούν τα κηρύγματα ποιητή

κι οι ολονυχτίες των λόφων

όταν με λίγες λέξεις πικρές σαν την άψινθο

δηλητηριάζουμε τη ζωή των αγαπημένων.

Για δες, ο άνεμος κόπασε

τα παντζούρια δεν τρίζουν

οι νύχτες ανασαίνουν βαριά

κι οι άνθρωποι έγιναν, της Εκάτης σκιές

και τ’ όνειρο  εφιάλτης τους

μα οι εφιάλτες είναι στο πλάι τους

το δηλώνει ο ρόχθος τους.

Όμως οι εφιάλτες παρακάμπτουν τους βράχους

κι οδηγούν από μονοπάτια

τους «Αθανάτους» να  χτυπήσουν τα νώτα μας.

Σε μας θα μείνουν  μόνο

λίγα λόγια του Σιμωνίδη  λιτά

πάνω στους τύμβους της πικροδάφνης μας

«ότι τήδε κείμεθα…..».

Οι Εφιάλτες ποιητή, δε γεννιούνται

απ’ των ανεμώνων το χάδι

απ’ το φθόνο της κνίδης γεννιούνται.

Όπου  κι αν ψάξεις  θα βρεις

έναν απροστάτευτο φίλο

να κλαίει τη μοίρα του

αφού οι αγαπημένοι του -υποτίθεται-  

κατά πρόσωπο μια μέρα του είπαν:

Πάντα  φροντίζεις  τους άλλους

και σε μας, τους δικούς σου, προσφέρεις ελάχιστα.

Κάποιοι τους δικούς τους

τους αποκάλεσαν οικογένεια

κι άλλοι τιμωρία του ενός.

Νέφος ποιητή η συντροφιά των ανθρώπων

όταν οι αισθήσεις μας επιστρέφουν

να  πλήξουν τη συνοχή της ίδιας της κλίνης μας

και χαμογελάμε στο ψέμα

για τα μάτια του κόσμου!

Θεόδωρος Σαντάς, 24-8-2012