Οργισμένες εφημερίδες στο πάτωμα.
Ποιο πάτωμα; Είναι δρόμος…….
«Ω, μη θεωρείτε την εξαθλίωση καθαυτή
υπάρχει κυρίως η διάσπαση της κοινωνικής συνοχής».
Δεν ψέκασαν για αρουραίους, αλλά δεν δάγκωσαν ακόμη.
Παραίσθηση είναι να κρυώνεις στον καύσωνα
να ιδρώνεις το καταχείμωνο-
ίσως και να ’ναι βλάβη του εσωτερικού θερμόμετρου,
όλα τα μηχανήματα είναι ψεύτικα, πια.
Κάποιος διηγείται ιπποτικές ιστορίες,
βάζει στην πλοκή «τη δύναμη του καλού».
Προφυλακτικά πεταμένα,
αλλά τα πιο πολλά είναι άδεια.
Είναι που ο έρωτας στις μέρες μας
λέγεται πείνα.
Κάποιους τούς βρίσκει ξανά η πλειοψηφία στο θάνατό τους·
πεθαίνουν από ανακοπή.
Πετάς πάνω απ’ τους βρώμικους δρόμους,
έχεις βάλει την οργή σου να γλυκάνει τη χαρμάνα στα πρεζάκια.
Ακούς την πιο βαριά ροκιά σου
Casta Diva …….μάλλον το ’58.
Κατεβαίνεις-
φτάνει η επίλεκτη καταστολή:
Νομίζω λέγεται ηλιθιότητα και δεν έχει χείλη.
Τελικά δάγκωσε κάποιους ο αρουραίος,
έχεις τη βεβαιότητα πως πήγε να τους φιλήσει.
«Πόσοι μένουν σ’ αυτό το σπίτι; Είμαστε από τη στατιστική αρχή».
«Πριν ένα λεπτό 21.865, ξέρετε αλλάζει συχνά το νούμερο».
(Αφιερωμένο στην κυρία Πελαγία Μπότση )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου