Δύο ποιήματα από τον Νίκο Κυριακίδη

STRANGE FRUIT

Τίποτε δε μου θυμίζει ούτε εσένα, ούτε άνεμο

Σκουριά...........φοβούνται τον τέτανο

Τουαλέτες.......φοβούνται κάποια ηπατίτιδα

Συνουσία........φοβούνται μη τη συνηθίσουν.

Τίποτε δε μου θυμίζει ούτε εσένα, ούτε άνεμο

Αγάπη ...........πολύς φόβος στο άκουσμά της

Τιμωρία.........πολύς χρόνος αναμονής μέχρι να έρθει

Ερεθισμοί......πολύς αγώνας για να κοιμηθείς μετά, το βράδυ.

Έφυγα-

Δεν βλέπω πια τόσο καθαρά,

αλλά μυρίζω καλύτερα τις συνθέσεις εδώ.

Καθαρά ακούω και γυναικείους ήχους:

«Σαν τσαμπιά πολλά παράξενα φρούτα»

Είχαμε και στην πατρίδα, τέτοια.

«Που με έχουν πάει;

Είμαι στη Νέα Ορλεάνη, νομίζω.

Μιλούν ελληνικά όλοι, μα δεν μετράει αυτό-

Γαλλική συνοικία, ελληνικά λόγια, εδώ έχει και φοβερή υγρασία»

Θα φυσήξει εδώ, απότομα.... τυφώνας

Ελπίζω και για τους δυο μας:

Να παίρνονται ξαφνικά όλοι ερεθισμένοι στις τουαλέττες

Λέγοντας άγνωστοι μεταξύ τους «αγάπη μου»

Απέξω μικρά κορίτσια με κοτσιδάκια να σκοτώνουν,

όσους έδωσαν το πρωί ελεημοσύνη

Όταν σκουριάσουν στο υπογάστριο να μη φοβούνται κάτι,

να ’ναι περήφανοι.

ΧΑΟΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Αγάπη αγνώστων

Συνουσίες βιαστικών

Αρρώστιες αθώων

Παράκρουση σιωπηλών.

Όταν μια πεταλούδα αναζητά χρώμα ,

ένας εργάτης βλέπει βουβό κινηματογράφο.

-Έχετε άγνοια της τυχαιότητας

....ίσως γιατί είστε κοινής της, ετυμολογίας.

-Πίνετε πολύ τσάι...

δεν κάνατε ποτέ παρέα σ’ ένα πτώμα

μια νύχτα έστω…..

.....στην εντατική.

Με την εφημερία να χασκογελάει

και να σας ξυπνά στρατιωτικά.

(για την ποιήτρια κυρία Άννα Νιαράκη, την πρώτη που με «φιλοξένησε»)