Τα κύματα εγώ δεν τα φοβάμαι
εγώ συνήθισα να ζω πάνω σ’ αυτά
κι αν με πεισμώνει ο καιρός μαζί σου θα ’μαι
του ριζικού μας τα γραμμένα είν’ απλά.
Τα χρώματα εγώ δεν τα κοιτάζω
εγώ κοιτάζω κατευθείαν στην καρδιά
κι αν με χτυπούν με το μαχαίρι τους το λάζο
πάλι μπροστά θα ρίχνω λάδι στη φωτιά.
Τις μέρες μου εγώ δεν τις φοβάμαι
εγώ συνήθισα με κόντρα τον καιρό
πάνω σε βράχους μ’ αστραπές θε να κοιμάμαι
να πίνω δάκρυα σταγόνες για νερό.
Τα λόγια τους εγώ δεν τα φοβάμαι
περίσσια λόγια πουλημένα ιδανικά
πόσες φορές μ’ έχουν πληγώσει δε θυμάμαι
εγώ συνήθισα να ζω πάνω σ’ αυτά
κι αν με πεισμώνει ο καιρός μαζί σου θα ’μαι
του ριζικού μας τα γραμμένα είν’ απλά.
Τα χρώματα εγώ δεν τα κοιτάζω
εγώ κοιτάζω κατευθείαν στην καρδιά
κι αν με χτυπούν με το μαχαίρι τους το λάζο
πάλι μπροστά θα ρίχνω λάδι στη φωτιά.
Τις μέρες μου εγώ δεν τις φοβάμαι
εγώ συνήθισα με κόντρα τον καιρό
πάνω σε βράχους μ’ αστραπές θε να κοιμάμαι
να πίνω δάκρυα σταγόνες για νερό.
Τα λόγια τους εγώ δεν τα φοβάμαι
περίσσια λόγια πουλημένα ιδανικά
πόσες φορές μ’ έχουν πληγώσει δε θυμάμαι
εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους τελικά.
Σάββας Τσαλίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου