«Ο ΛΥΓΜΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ» από την Άννα Ιωαννίδου

Θαλασσοπούλια νεκρά σκέπασαν την ακτή.

Δύσοσμο το  θαλασσινό  αγέρι. 

Κύματα από πλαστικό.

Μία εικόνα χωρίς λόγια ο βυθός,

μία υδάτινη  χωματερή,

τάφος ψαριών.

Πέλαγος τοξικό!

Μαύρες κηλίδες κάλυψαν την  ακτή.

Χαμένες οι παιδικές αναμνήσεις.

Σβησμένες οι πατημασιές στην αμμουδιά.

Σάπια φύκια έκρυψαν τα βότσαλα.

Πέλαγος τοξικό!

Εκεί  στο  τοπίο της μαζικής  συνενοχής

μία εικόνα μήνυμα καταστροφής 

για την ζωή που χάνεται κι αργοπεθαίνει.

Πέλαγος τοξικό!

Για  πόσο  ακόμη  η ελπίδα

θα  υπερασπίζεται   τ’ όνειρο του παιδιού,

το  τραγούδι  του δελφινιού;

EΠΑΙΝΟΣ ΣΤΟΝ Ε' ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΓΕΡΑΝΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ