...ο ξένος που κοιμάται στα χαρτόκουτα του θώρακά μας,
ο άλλος που επιβιώνει με το οξυγόνο από τα ρουθούνια και το στόμα μας...
τα ετερώνυμά μας, που συνήθως μας απασχολούν τις προσωπικές στιγμές,
τα χιλιάδες σημάδια και αμυχές, που μας έχουν αφήσει οι συναναστροφές...
είναι οι τσίμπλες που πλένω το πρωί, πριν έρθω σε επαφή με τον κόσμο έξω από το δωμάτιό μου !
...ο μετανάστης, που παρανομεί την ελευθερία του,
ο ανένταχτος, που δεν ανέχεται διαμεσολαβητές για την ύπαρξή του...
ο αιρετικός, που διαχωρίζει τον θεό του από τον Θεό ,
ο δημιουργός, που φτύνει με το έργο του την τέχνη των αριθμών...
είναι οι τσίμπλες που ξεχνάω να πλύνω το πρωί, προτού έρθω σε επαφή με τον κόσμο έξω από το δωμάτιό μου!
...το πρόσωπο που ομορφαίνω ή παραμιλώ στον καθρέφτη είναι εγώ,
εγώ, είναι ένας άλλος (ψιθυρίζει ο Αρθούρος )...
οι εσωτερικοί μονόλογοι και οι συνομιλίες με τα σωθικά είναι εγώ,
εγώ, είμαι ένας άλλος (ψιθυρίζει στο κοινό ο νερβάλ )...
είναι οι τσίμπλες που πλένω το πρωί, πριν έρθω σε επαφή με τον κόσμο έξω από το δωμάτιό μου!
...ο διψασμένος, που δεν έχει να πληρώσει το νερό του,
ο πεινασμένος, που τα κόκαλα βαραίνουν το στομάχι του...
ο εραστής, που δεν αγαπάει, αλλά ερωτεύεται τις στιγμές,
ο μοναχικός, που δεν επικρίνει την πολυάριθμη μοναξιά του...
είναι οι τσίμπλες που ξεχνάω να πλύνω το πρωί, προτού έρθω σε επαφή με τον κόσμο έξω από το δωμάτιό μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου