Απόψε όλα είν’ παγωμένα
κι όλα σωπαίνουν.
Μόνο τα μάτια σου φέγγουν
κι εγώ σε κοιτώ
κι έχω ανοίξει το στόμα μου κάτι να πω
από ώρα, κι έμεινα εκεί στήλη άλατος
να σε κοιτάζω
και ν’ ακολουθάω το βήμα σου
μη γλιστρήσεις κόρη των ανεμώνων
και πληγώσεις την ομορφιά
των θεών.
Ξημερώνει….
Ο κόσμος ψάχνεται, η φτώχια τον πνίγει
κι εγώ στενάζω
κι έχω μείνει ακόμα στα μάτια σου
στον καθρέφτη που σε ντύνει με χρώματα
και σε μια του άκρη
-δεν ξέρω αν το είδες-
σου έγραψα, σ’ αγαπώ.
Σε παρακαλώ
μη θρυμματίζεις τον ήλιο μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου