Τρία ποιήματα από τον Νίκο Κυριακίδη

ΠΙΚΡΟ ΠΟΥΛΙ

(πρώτο κίτρινο)

Ένα κίτρινο πουλί, κατέβηκε πολύ χαμηλά.

«Θα βρέξει»

Με κοίταξε στα μάτια

Καταλάβαινα τη γλώσσα του:

«Είσαστε όλοι μαστρωποί»

Έμενε σχεδόν ακούνητο,

απέναντι έλεγε «ταχυφαγείο».

Στιγμές-στιγμές σαν να παίζαμε το παιχνίδι της επιβολής.

Ποιος θα στρέψει πρώτος το βλέμμα αλλού.

Εγώ θα χάσω.

Γιατί πουλί δεν είμαι,

γιατί έπαιξα με τον χρόνο,

δεν είμαι ευαίσθητος στα ιόντα,

γιατί έχω φάει απέναντι.

Αυτό έχει φάει,

μόνον με ρυθμό.

HELPLESS

(δεύτερο κίτρινο)

Πήραν τα μάτια μου φως

Κανείς δεν θα ’ρθει

Δεν έχω βαρίδια στις τσέπες

στα πόδια, έχω.

Περιμένω

Κίτρινα λουλούδια

Με τον θεό τους για γύρη

Και μια συγκατάβαση το πολύ,

για κάποια μικρά,

για λίγο χρόνο.

Ένα μήνυμα σε άγνωστον αποδέκτη

(τρίτο κίτρινο)

Έχω στο μυαλό ένα ξεκούρδιστο καναρίνι

Δεν μπορεί ούτε να φοβάται, πια.

Μόνον σιωπά κρυώνοντας

Μόνον κρυώνει μ’ αξιοπρέπεια.