Η άποψη της λογοτέχνιδας κ. Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη για το παιδικό βιβλίο "Το νησί και το αθάνατο νερό".

                                                           Πάτρα, 5 Φεβρουαρίου 2013

Αγαπητέ κύριε Ζαράρη, Καλημέρα σας.

 Με τα φτερά της φαντασίας ταξίδεψα για το «Νησί της Ελπίδας» έχοντας συντροφιά τον «γέρο Τομ» και το βιβλίο ενός ανερχόμενου Λογοτέχνη!

Άραξα  σε σημείο περιωπής, για να ’χω καλύτερη θέα και να μπορώ να αντικρίζω (χωρίς να μου ξεφεύγει τίποτα) όλες εκείνες τις όμορφες εικόνες  που έχει  το  ξεχασμένο για χρόνια « Νησί της Ελπίδας». 

Δεν ήθελα κανείς να με ενοχλεί κι αυτό το είχα καταφέρει… αράζοντας σ’ ένα σημείο που είχε μείνει παρθένο από ανθρώπινες  παρεμβάσεις. Λίγο πιο μακριά βρυχιόντουσαν τα σπλάχνα της γης… και το Μεγάλο Ηφαίστειο έδειχνε τη λιμασμένη ανάσα του έτοιμο να με κάψει για να με καταπιεί ... Μα εγώ δεν φοβόμουν!!! Ήμουν «Στο νησί της ελπίδας», στον τόπο εκείνο που όλα κυλούν με Σεβασμό, Αγάπη και προπαντός Αισιόδοξα: πως η Φύση, η Μεγάλη Μητέρα Γη,  είναι η μόνη που αγωνιά να κρατήσει σε Ισορροπία όλα  αυτά που αγκαλιάζει παρόλο που την πονούν!...

Τo χρειαζόμουν αυτό το ταξίδι γιατί είχα χρόνια να ταξιδέψω.  Τα δοκιμασμένα για χρόνια «μέσα μεταφοράς» τα εμπιστεύομαι!... Δεν με ενοχλεί η ετεροχρονισμένη εμφάνιση τους από τη στιγμή που έχουν τη δύναμη να πετάξουν και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Ο «γέρο Τομ»  με ταξίδεψε και γνώρισα την ψυχή ανθρώπων που σκέφτονται διαφορετικά από ό,τι  σκεφτόμαστε εμείς μέσα στη δική μας υπερκαταναλωτική κοινωνία με τα υποκατάστατα της Χαράς και της Ευτυχίας…

Μα για εκείνο «το Αθάνατο νερό» ταξίδεψα… να δροσιστώ και να κερδίσω λίγη δύναμη παραπάνω... να αντέξω σε τούτο τον κόσμο για να μπορέσω να μεγαλώσω τα παιδιά μου και να προσφέρω στους ανθρώπους!… μα δεν το βρήκα πουθενά!!! Με είχαν προλάβει άλλοι και δεν μου είχαν αφήσει σταγόνα!... Μα τώρα που γνώρισα το Νησί της ελπίδας  θέλω να μείνω εδώ με την ελπίδα πως υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν και σέβονται ακόμη: Tη Ζωή και τις Υπάρξεις, και θα αγωνίζονται για τη διάσωση  ενός πλανήτη που οδεύει στην καταστροφή. Και σε τούτο το νησί το γεμάτο Σεβασμό και Αγάπη δεν γνώρισα ανθρώπους Προικοθήρες… μόνο τον «Οικονομόπουλο» γνώρισα, που ήθελε να πετάξει την μπάλα του πλουτισμού και όποιον πάρει ο Χάρος… Όλοι όσοι μένουν σε αυτό το νησί σέβονται τις μακραίωνες παραδόσεις τους και ξέρουν ν’ ακούν τη φωνή της Φύσης και να ερμηνεύουν τη γλώσσα που μιλεί…

Να μη ξεχνάμε, πως: H ΦΥΣΗ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΗΣ ΚΛΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΗΚΕΙ!!!

Συγχαρητήρια!!!

Σαν πατέρας σωστός και καλός Λογοτέχνης, με το βιβλίο σας: ΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ, περάσατε μηνύματα Ανθρωπιάς, Αγάπης, Σεβασμού και Ελπίδας σε μικρούς και μεγάλους!!!

Σας εύχομαι Κάθε φορά που κάθεστε  κάτω από  το «Ιερό δέντρο» της Ζωής και της Φαντασίας να δροσίζεστε με δροσοσταλίδες Υγείας κι Έμπνευσης,  για να μπορέσετε να προσφέρετε στην ανθρωπότητα αυτό που η καρδιά σας μπορεί να προσφέρει. Έχετε πολλά να προσφέρετε, είμαι σίγουρη!!! Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε!!! Με Υγεία, Ευτυχία και Οικογενειακή γαλήνη.

Με σεβασμό κι εκτίμηση

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Υ.Γ: Δώρισα ένα τεμάχιο στο Γιώργο (ένα αγοράκι 9 ετών που του αρέσει πολύ το διάβασμα και γράφει παραμύθια. Έχει χάσει τον πατέρα του όταν ήταν  στα έξι). Το πήρε λοιπόν  μαζί του στο σχολείο που πηγαίνει, και το διαβάζει  μέσα στη τάξη την ώρα της ευέλικτης ζώνης μαζί με τα άλλα παιδιά και τη δασκάλα τους. Μου είπε πως του αρέσει πολύ!!! Μακάρι η μελέτη του να εξαπλωθεί πέραν του Βόλου. Είναι διδαχτικό βιβλίο. Το Αξίζει!!! Καλή του  επιτυχία και καλό του ταξίδι !!!