"ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ" από την Άννα Ιωαννίδου.

Γεννήθηκα ένα πρωί του Οκτώβρη στην αγκαλιά σου,

σ’ αυτήν που αιώνες τώρα

φώλιασαν της γης οι απόκληροι και οι ξεριζωμένοι.

Θεσσαλονίκη, μάνα κι αδελφή,

σύντροφος στο ταξίδι της ζωής.

Η αύρα του Θερμαϊκού,

δροσιά στο πρόσωπό μου.

Μ’ ανάθρεψε ο πολιτισμός κι η ιστορία σου.

Στις βυζαντινές εκκλησιές

ικέτεψα για τ’ άγγιγμα του Θεού.

Στους δρόμους, στα στενά και στις πλατείες

αφουγκράστηκα τον παλμό σου.

Θεσσαλονίκη, σμιλευμένη με ομορφιά κι απλότητα.

Πολύτιμο κομμάτι της καρδιάς.

Το μυαλό μου κατακλύζουν

μνήμες με γέλια παιδικά,

όνειρα φοιτητικά,

νοσταλγία και χρώματα.

Μυστικές συνταγές  στις γειτονιές,

γεύσεις κι ευωδιές φερμένες απ’ την Ανατολή.

Θεσσαλονίκη, ζωντανή, πολύβουη,

πληθωρική κόρη του Βορρά.

Πλατεία Αριστοτέλους.

Χειμωνιάτικα πρωινά με ζεστό καφέ

κι απέναντι στο κάδρο ο Λευκός Πύργος.

Μέρες καλοκαιριού

κι εγώ ν’ αφήνομαι στο χάδι του ήλιου

κάπου στη Νέα Κρήνη

συντροφιά με τις κραυγές των γλάρων,

χαμένη στην αλμύρα της θάλασσας.

Ασημένια βράδια τ’ Αυγούστου

λουσμένα μ’ ερωτευμένα φεγγάρια.

Ατέλειωτες περιπλανήσεις στα κάστρα της Άνω Πόλης

κι έπειτα μοναδικές, ανέμελες στιγμές στη νέα παραλία.

Εφηβικές παρέες κάτω απ’ τις φωτισμένες ομπρέλες.

Θεσσαλονίκη, πόλη μαγική.

Κάθε γωνιά και μια ιστορία γλυκόπικρη.

Λέξεις, σκέψεις κι ιδέες

π’ αρμενίζουν στα νερά του Θερμαϊκού.

Προσδοκίες κι ελπίδες

που γεννήθηκαν στα σοκάκια

κι ύστερα γλίστρησαν στις λεωφόρους.

Θεσσαλονίκη, κοσμοπολίτισσα.

Η θύμησή σου σαγηνεύει το νου.

Στο κατώφλι σου σμίγει η Ανατολή με την Δύση,

η παράδοση με την πρωτοπορία,

το πνεύμα με την ύλη.

Ένα περίτεχνο μωσαϊκό η μορφή σου.

Ψηφίδες θεάτρου και μουσικής.

Το όνομά σου ανεξίτηλο στις σελίδες του χρόνου.

Έγινες τραγούδι, πίνακας, ποίημα.

Τα χρόνια περνούν.

Ήμουνα σπόρος

κι έγινα δέντρο.

Ρίζωσα βαθιά στο χώμα.

Βλάστησα στις αποχρώσεις τ’ ουρανού και της θάλασσας.

Τα βράδια συνεχίζω ακόμη να ψάχνω

για κρυμμένους θησαυρούς σε μια πόλη – έκπληξη

ανάμεσα σε ρωμαϊκά και βυζαντινά μνημεία,

σε πολυκατοικίες κι αρχοντικά.

Θεσσαλονίκη, πατρίδα αγαπημένη

με κρατάς αιχμάλωτη στην αγκαλιά σου.

Μια εθελουσία «γλυκιά» αιχμαλωσία,

χωρίς όρους και συμβιβασμούς.

Το ποίημα δημοσιεύτηκε στον ποιητικό τιμητικό τόμο για την Θεσσαλονίκη, εκδ. I WRITE (2013).