Θολά κίνητρα

Ποιος έγραψε γι’ αυτά τα βήματα, τα θολά κίνητρα

που κάνουν τη ζωή μας θηριοτροφείο,

καθώς μάς επιτίθεται αγριεμένα

που ενοχλήσαμε την ήσυχη ζωή τους με τις σκέψεις μας;

Απίθανες στοές, χάσανε τα ίχνη μας,

κάνουν πως δεν μας ξέρουν, δεν μας νιώθουν

λες και μόνα τους ξεκίνησαν

την άλωση της άλογης ψυχής μας!

Στεγνά και δηλητηριώδη ένστικτα,

με τις θελήσεις μας φουσκώσανε σαν ασκοί,

πνίγοντας την αγνή ψυχή,

καταδικάζοντάς την στην ερήμωση.

Ψυχή, ανταριασμένη αμυχή

στο νόθο γέννημα της εποχής μας.

Άκανθοι, ξεροί λιμνιώνες

που τροποποιούν τις σκέψεις μας

και τα βλέμματα εστιάζουν σε παραισθήσεις,

γεγονότα που υπερασπιστήκαμε σε μια εκδοχή:

«πώς ζεις με νόημα, μακριά από κάθε πειθαρχία;».

Αξίες καθαρές σαν τις ανατολές

στέρεα ονόματα μάς δελεάζουν,

λέξεις αψεγάδιαστες, σκληρές

χτυπάνε απελέκητες τη σιωπή

κι απ’ τον συνάνθρωπό μας τίποτα δε ζητάνε,

μόνο υπομονή, υπομονή.

Θηρία που μάς κοιτούν καχύποπτα

οι τύψεις που γιγαντώνουν τον πόνο μας

κι ένα ξερό κομμάτι στα στόματα

έγινε το όνειρο που κάποτε μάς έθρεψε

λόγω ενός «ανεξήγητου» οικονομικού χρέους!

Η παραποίηση του καλού γίνεται η φύση μας,

αφήνεται ελεύθερη η λύσσα

για αιχμηρά πράγματα που στοιχίζουν,

ιερά και όσια δικά μας,

πολλές θανατερές ανάσες του άγνωστου βυθού μας.

Πάντως, ήρωες αυτοί που κρατάνε στάση

κι απ’ τους κόκκους της ζωής

διαλέγουν τα πιο χρήσιμα,

εφευρίσκουν τα απίθανα

για να κόβουν τις αποπνιχτικές θηλιές

εξαργυρώνοντας τα υπαρκτά και ανύπαρκτα χρέη

με τα αστραφτερά και σωτήρια ιδανικά τους.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης