"ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΗ ΠΟΠΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ - ΣΦΑΛΑΓΚΑΚΟΥ.

Μελαγχολία είναι τ’ όνομά μου.
Χρώμα υποταγής έχουν τα μάτια μου
χαμόγελο συμβιβασμού τα χείλη.
Φορώ της ρουτίνας το ένδυμα
κι έχω χιλιάδες προσωπεία
για την όποια περίσταση.
Στις παραστάσεις της ζωής
συνήθως κομπάρσος.
Αποστηθίζω καθημερινά τους ρόλους μου.
Είναι πολλοί και αντιφατικοί
και πρέπει απέξω να τους ξέρω
ωστόσο καμιά φορά τους λαθεύω
δεν ξέρω ποιον υποδύομαι
και βγαίνω στη σκηνή
με τραγικό προσωπείο αντί
με μάσκα κωμική.
Η αληθινή μου ύπαρξη
κάπου βαθιά μέσα μου
σε λήθαργο, εδώ και χρόνια.
Ίσως να πέθανε
και κουβαλώ στα στήθια
ένα νεκρό…

Πόπη Αντωνίου-Σφαλαγκάκου, Σαν τη βροχή, τη σιγανή, ψιθυριστή βροχή, εκδ. Ερωδιός, Θεσσαλονίκη 2003.