«Ταξίδια»
Ταξίδια μακρινά είν’ η ζωή μας, στα όνειρα στα ξύπνια μας
στων ουρανών τα πέρατα στις λίμνες της ψυχής μας,
σε θάλασσες σε ωκεανούς, σε υπόγεια σε παλάτια
κοιμίζοντας τους πόνους της ελπίζοντας χρυσάφια.
Αντίλαλος ακούγεται στην ρότα του ονείρου
τρέχει ο χυμός ανέγγιχτος χωρίς να σταματάει
κι η έρμη η αδούλωτη ψυχή που ολημερίς βογγάει
στα όνειρα μόνο προσπαθεί,στα σιγανά να αφουγκραστεί
αν ο ήχος που ακούγεται, γι’ αυτήν αργοκυλάει.
Θρύψαλα γυάλες όμοια, με τα όνειρα μας είναι
τα όσα έκανε η ζωή, στο βάθος του αιώνα
χαρές ελπίδες έδωσε, σε όλους τους ανθρώπους
φαντάσματα του όνειρου, στης μοναξιάς τους τόπους.
Ταξίδια μακρινά κάνει η ψυχή μας, στην αχανή την έρημο των άστρων,
παλεύοντας ολημερίς με τ’ άγνωστο, σε ρόλους ψεύτικους αρχάριων κομπάρσων.
Άχ! Έρμο και μοναχικό πουλί που μόνο βολοδέρνεις,
στης φαντασίας την αχλή της μοναξιάς την ιαχή,
ψέματα μόνο σπέρνεις.
Ταξίδια είναι όλη η ζωή και όνειρα μιας χαραυγής
και φαντασία και πνοή κατάρα της φτωχής ψυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου