Η «Αργώ»

Καθρέφτισμα αρχαίας λήθης

που αναζητάει υπαρκτό προσδιορισμό,

μ’ ένα αιφνίδιο σημάδι.

«Αργώ»· ο κοιμισμένος φόβος για μια πορεία

που κρύβει τρομερούς κινδύνους

κι οι νέοι Αργοναύτες μπαίνουν στη μυθολογία

με τη φοβερή τους τόλμη,

αντλώντας απ’ το μεγαλόπνοο σχέδιο την ευφορία.

Η «Αργώ» δεν ήταν τελικά η απάτη,

ούτε οι πόθοι μιας αναζήτησης πικρής.

Στα μάτια μας η θάλασσα αλλάζει

το χρώμα της ψυχής

κι έτσι το μάταιο του εγχειρήματος τώρα δεν ισχύει

γιατί όλο και κάτι καινούργιο ζητούμε

σε κάθε τόπο που πατούμε.

Του αγωνιστή δοξασμένη η μοίρα

στου ταξιδιού τη γλυκιά ελπίδα.

Κι ας έχουμε κλάψει

μες τον κλυδωνισμό των πάντων,

για τους συντρόφους που έχουμε χάσει

στις επικίνδυνες προκλήσεις της ζωής!

Το «έλα» που λέει η ηδονή στην πρωτόγνωρη λάμψη

είναι το τρεμάμενο χέρι και το σκληρό κουπί,

είναι η ψυχή που πελεκάει

το μάταιο στο πέλαγος

και του δίνει ελκυστική μορφή.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης