Η ταυτότητα του ποιητή

 

Όνομά μου· η πίστη για το αύριο,

δαχτυλικά μου αποτυπώματα η φύση.

Αιώνιο κρασί αντλώ από τα βάθη της,

γελαστό πουλί στις φυλλωσιές

της αβεβαιότητας σκιρτάω.

Ήρθε τώρα η ομίχλη και μ’ αντάμωσε

σε ξένα σταυροδρόμια, χωρίς κουπί στο πέλαγος,

χωρίς πυξίδα. Κι όμως ήταν από πάντα

αυτή η ντροπή στη σκέψη

που άφηνε τα όνειρα ξεσκέπαστα

και το σκοτάδι χωρίς ελπίδα.

Ο ύπνος είχε κάτι το θλιμμένο,

λίγο από αγγέλους που χάσανε τον παράδεισο

και τρέμουνε στον ξύπνιο τους

μη δούνε εκείνο τον ιδανικό τόπο,

όπου ζήσανε κάποτε.

Φοβόσουν το ξεπέταγμα διστακτικό πουλί,

με την ορμή της ξεγνοιασιάς και της αιώνιας

χαράς δε γίνεται μόνο σου να τραγουδήσεις…

Αυτή είναι η ταυτότητά σου!

Έχει ξεβάψει η φωτογραφία σου,

μοιάζει με απρόσωπη νεφέλη,

τόσα χρόνια βαφτισμένος μες στον ήλιο…

αυτή είναι η ταυτότητά σου· ο στίχος.

Μαζί του νιώθεις πως σιωπάς,

αλλά ταυτόχρονα μιλάς με χίλιες γλώσσες.

Πολύφωνη συμφωνία της ζωής

στ’ ακύμαντα ακρογιάλια, όταν ο πάταγος ενός

βράχου που άφησε απ’ τα νύχια του το ανέφικτο,

δεν ακούστηκε με την ίδια ένταση σ’ όλο τον κόσμο.

Πώς να μιλήσεις και τι να πεις,

αν τα λόγια σου δεν πέφτουν στην καρδιά,

μόνο σα βεγγαλικά φωτίζουν για μια στιγμή

και ύστερα χάνονται στο υπόστρωμα.

Είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ άνθρωποι

για να υπάρχουν κι αυτά

να σε καταλαβαίνουν!

Προσκυνώ τα αγαθά της φύσης, χωρίς αυτά δε ζω,

είναι πιασμένες μαργαρίτες στο λιβάδι της ψυχής.

Στο άπειρο απλώνονται τα ονειρόφυλλα

που απορροφάνε τη σιωπή

και το προαίσθημα ανόθευτα.

Τι σ’ εμποδίζει τόσα χρόνια και δεν μπορείς

να τιναχτείς σαν ονειρόπετρα

από το χέρι του Θεού

σε πιο ψηλές ατμόσφαιρες;

…Οι αλήθειες, γιατί τις κρατώ φυλακισμένες;

Φοβάμαι μη διασκεδάσουν με τα λάθη μου,

έτσι ελεύθερες και αμείλιχτες

-αυτές που έβγαλαν τα μάτια στο σκοτάδι

κι από τον ύπνο τα καλύτερα όνειρα-

μην τυχόν μ’ εκδικηθούν οδυνηρά

για την ουσία της εμφάνισής τους.

Ποθούσα να γίνονται οι καθημερινές μας σκάλες,

για ν’ αγγίζουμε πιο συχνά τα φτερά των ονείρων

και να νιώθουμε επίμονα τον ίλιγγο του ταξιδιού.

19/2/2008

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

**  Από την ποιητική συλλογή «Παράθυρο στα όνειρα», ιδιωτική έκδοση, 2010.