ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ: «ΑΣΤΕΓΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ», ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΚΕΛΑΙΝΩ 2013.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Όσο υπάρχουν Άνθρωποι,
η Αγάπη θα γράφεται με κεφαλαίο άλφα,
όπως την δίδαξε ο θεάνθρωπος της Αγάπης,
όπως την μαρτυρούν οι Απόστολοι στα Ευαγγέλια.

Όσο υπάρχουν Άνθρωποι,
η ευσπλαχνία θα προσφέρει τροφή και στέγη ,
η συμπόνια θα νικά τους κομμένους μισθούς και τα μνημόνια,
ο ήλιος θα δίνει πνοή στα σβησμένα μάτια.

Όσο υπάρχουν Άνθρωποι,
θα φεύγει η δυσοσμία της χρεοκοπίας.
Κανείς δεν θα ’ναι θεατής στην τραγωδία,
αλλά κρίκος στην αλυσίδα της αλληλεγγύης.

Η «ΠΕΝΤΑΗΜΕΡΗ» ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ
Η πενταήμερη εκδρομή  στον δεκαεπτάχρονο κόσμο τους
ένα όνειρο ζωής.
Πέντε μέρες ,
ανάσα ξεγνοιασιάς.
Όαση χαράς 
πέρα απ΄ τη μουντή πραγματικότητα.
Η τραγική είδηση , γροθιά στο στομάχι:
«Δεκαπεντάχρονος μαθητής στο κατώφλι του θανάτου».
Δύο μάτια κινδύνευαν να κλείσουν πρόωρα,
πριν τελειώσει το σεργιάνι τους στον κόσμο.

Η πενταήμερη εκδρομή θυσιάστηκε
στο βωμό της σωτηρίας του μαθητή.
Πρωτόγνωρη πράξη ανθρωπιάς.
Τα παιδιά της Πάτρας
ξετύλιξαν το κουβάρι της αλληλεγγύης.
Άνοιξαν μια τεράστια αγκαλιά  για τον άγνωστο φίλο τους.

Η πενταήμερη εκδρομή ματαιώθηκε.
Μια αφορμή για ελπίδα γεννήθηκε.
Τα παιδιά της Πάτρας
έγιναν ασπίδα συμπαράστασης,
εισιτήριο ζωής, παράδειγμα ευαισθησίας.
Στο μάθημα της αγάπης πήραν «Άριστα».
Στις εξετάσεις του αλτρουισμού ήρθαν πρώτοι.