- Για συνέχισε, είπες.
- Ο ουρανός ήταν γκρίζος, ψιχάλιζε, χωρίς αστραπές,
χωρίς κεραυνούς. Η σελήνη σε μιαν άκρη αλλά πάντα
ολόγιομη στον καμβά του ουρανού.
Δεν είχε νυχτώσει. Κοίταξα το ρολόι μου,
οι δείκτες χάλασαν, με ρώτησαν που να σταθούν.
"Δηλώνω αγνοούμενη", είπα και συνέχισα το όνειρο μου.
Σ ευχαριστώ Λάσκαρη! Καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο πράγματι Εύη! Καλό βράδυ!!!
Διαγραφή