Της έλειπε το ένα της χέρι
που το κάλυπτε με τα λυτά της πλούσια μαλλιά.
Η απάτη που δημιουργούσε στους άλλους
δεν ήταν τόσο εμφανής,
σαν εικόνα αποτελούσε την τέλεια
μοιρασιά του ονείρου.
Κανείς δεν σκέφτηκε
πως η απώλεια της αρτιμέλειάς της
προέκυψε μετά από αγώνα με τη μοίρα της
κι αφού δεν μπόρεσε να αλλάξει κάτι
από το παρελθόν της,
μίσησε αυτό το χέρι
που κάποτε άγγιζε με στοργή
τους ανθρώπους και τα πράγματα.
Κι αφού δεν μπόρεσε να λάβει
άφεση αμαρτιών από τον εαυτό της
έριξε ένα σκοτεινό δίχτυ
για να αλιεύει ψέματα
κι ας ήταν πιο εύκαιρες οι αλήθειες
για να λέγεται ακόμη ελπίδα.
29 Νοεμβρίου 2013
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου