Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Οι πατημασιές.



Δίπλα από δύο πέτρες, μάτια αδειανά από αισθήματα
κοιτούσαν δυο πατημασιές που έσβησε ο χρόνος.
Κι έπιασαν κουβέντα για να διαλύσουν
την παγερή μοναξιά
με δυο σταγόνες που δρόσιζαν το γκρίζο τους.
Μα τότε ξύπνησαν τα χέρια που είχαν ακόμη πάνω τους
τη μοσχοβολιά του έρωτα,
ξύπνησαν τα δάκρυα,
τα λόγια καθήλωναν το νου
καθώς ένα φεγγάρι έτρωγε τις σάρκες του
που μια παλιά αγάπη μάτωνε ξανά
και τώρα μίσος ήρθε και θρόνιασε στη σκέψη
γιατί η ευτυχία είναι τελικά
εύθραυστο γυαλί.

29 Νοεμβρίου 2013

Λάσκαρης Ζαράρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου