Δεν άντεξες τα κύματα των πόθων
που σ’ οδηγούσαν μαγεμένη στη σιωπή.
Τις ώρες που ταξίδευες με σώμα γυμνό,
βλέμμα φιλήδονο, χέρια γαντζωμένα
πάνω στους ώμους μου, τις ώρες που
οι αναστεναγμοί σε σήκωναν ψηλά
λευκοντυμένη τα όνειρά σου,
αντί να πολιορκείς τις αβεβαιότητες του άγνωστου
και να τις καθυποτάσσεις μονάχα με το «σ’ αγαπώ»,
γέμιζες τις χούφτες σου με το νερό – καημό
κι όσο το έπινες ξεχνούσες
κι όσο σκεφτόσουν διψούσες
σβήνοντας στιγμές της ευτυχίας
που γράψαμε μαζί
στου έρωτα τα υπέροχα ξενοδοχεία.
25/11/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου