Κριτικό Σημείωμα για την ποιητική συλλογή τού Χάρη Μελιτά: «Ποτάμι κόκκινο» (χαϊκού με τίτλο), εκδόσεις Μανδραγόρας, 2013.

   Ο φίλος εκλεκτός ποιητής Χάρης Μελιτάς, πιστός εραστής τής ποίησης κι αυτή τη φορά, εξέδωσε την έβδομη προσωπική του ποιητική συλλογή, την τέταρτη κατά σειρά χαϊκού με τίτλο: «Ποτάμι κόκκινο», η οποία διακρίνεται από τη μοναδική πρωτοτυπία τού ποιητή να δίνει τίτλους στα ευσύνοπτα και μεστών νοημάτων ιαπωνικής προελεύσεως τεχνουργήματα.

   Όπως αναφέρει στον πρόλογο τού βιβλίου ο εκδότης κ. Κώστας Κρεμμύδας: «Με δυο σταγόνες κόκκινο στους στίχους του, ο Χάρης Μελιτάς καταφέρνει να σπάσει το μαύρο φτιάχνοντας στο βάθος ένα αχνό περίγραμμα ενός δικού του ποιητικού κόσμου κατάλευκης ελπίδας».

   Αυτή η ελπίδα που καίει τον ποιητή ακατάπαυτα, τον εξωθεί σε ποιοτικές συλλήψεις οι οποίες χαρακτηρίζονται από μια φιλοσοφημένη στάση απέναντι στη ζωή, τα ιδανικά και τα όνειρα. Η πίκρα και η απογοήτευση που υποβόσκει κάτω από τους στίχους του δεν είναι βασανιστική, απεναντίας την ξεπερνά με μια πετυχημένη ειρωνεία που διαχέεται και διασκεδάζει προσφέροντας παράλληλα λύσεις στα αδιέξοδα.  Η ειρωνεία αποτελεί άλλωστε βασικό συστατικό τής ποιητικής του έκφρασης και βοηθάει τον ποιητή στην αποστασιοποίησή του από τις ιδέες, τις καταστάσεις και τα αντικείμενα που τον περιτριγυρίζουν, αλλά συντελεί και στην ακριβολογία τής γραφής του με την ανάπτυξη ενός ιδιαίτερου κριτικού στοχασμού. 

   Ο Χάρης Μελιτάς με την παρούσα συλλογή, ενισχύει την άποψη που έχω εκφράσει για τα προηγούμενα ποιητικά του βιβλία ότι βαδίζει εδώ και χρόνια τον δρόμο τής ποιητικής του ωριμότητας, με συγκεντρωμένο το σύνολο των δημιουργικών του δυνάμεων, που συντελούν στην έμπνευση και στην αποτύπωση. Οι λέξεις επιστρατεύονται σοφά, με σκοπό να περικλείσουν σφιχτά στα όριά τους τα νοήματα και τα συναισθήματα, ενώ σχετίζονται με προβληματισμούς που απασχολούν όλους μας στη σύγχρονη εποχή. Κάνει τους αναγνώστες του να πιστέψουν παρασύροντάς τους στο παιχνίδι των λέξεων που επιδίδεται ως νέος σοφιστής, ότι πέρα από κάθε ιδεολογία, φιλοσοφική θεώρηση, στάση και θέση η ποίηση είναι το «όλα» ή το «τίποτα», καθώς παρέχει στους δημιουργούς, εκείνους τούς παραμορφωτικούς φακούς, όπως γράφει ο ποιητής στη σελίδα 14 του βιβλίου στο ομώνυμο ποίημα:

ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΙ ΦΑΚΟΙ

Βλέπω τον κόσμο

λες και είμαι ποιητής.

Όπως τον θέλω.

   Παρακάτω σάς παραθέτω μερικά δείγματα τής γραφής του Χάρη Μελιτά από τα 50 συνολικά χαϊκού που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του «Ποτάμι κόκκινο», όπου μπορείτε να διαπιστώσετε την ευθυβολία των στίχων του αλλά και τον αυτοσαρκασμό του:

ΠΟΤΑΜΙ ΚΟΚΚΙΝΟ

 

Οι παπαρούνες

αψηφούν το άρωμα

Ψηφίζουν χρώμα.

Η ΒΡΟΧΗ
Χιλιάδες χρόνια
πέφτω απ' τα σύννεφα.
Ίδιος ο κόσμος.

ΚΑΡΜΠΟΝ

Πόσο μου μοιάζει

το ποίημα στο τζάκι.

Καμένο χαρτί.

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Περιπλανιόταν

σε χαμένες αξίες

ώσπου χάθηκε.

CASUS BELLI

Είχα δυο φίλους.

Τους είπα την αλήθεια.

Έχω δυο εχθρούς.

ΕΝΕΔΡΑ

Με συλλαμβάνουν

τα παιδικά μου χρόνια

μπροστά στη σκάλα.

ΟΛΕΘΡΙΑ ΣΧΕΣΗ

Έδεσα κόμπο

τις παλιές σου αγκαλιές

και κρεμάστηκα.

 

ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Γιατί μου ρίχνεις

κι άλλη ντάμα, μοναξιά;

Πάλι μπλοφάρεις;