Συντελεσμένο λάθος.

Είναι μια ήσυχη βραδιά:

τα άστρα ίδια εδώ και χρόνια ή αιώνες,

ο ουρανός κοιμάται.

Πότε-πότε ξυπνάει

και κοιτάζει ζηλόφθονα τη γη.

Μέσα στον άνθρωπο όμως,

εκεί που χτυπά η καρδιά,

εκεί που η ψυχή διψάει,

εκεί που το μάτι λαχταράει...

δεν επικρατεί καμία γαλήνη.

Το θαύμα πριν να γεννηθεί

χαράζει κύκλους πάνω από σκέψεις.

Η συνείδηση είναι

ένα περιστέρι λαβωμένο

με τη μια φτερούγα του σπασμένη.

Όλοι οι ειδήμονες του κόσμου,

οι σοφοί γιατροί,

συμπέραναν πως

τη φτερούγα του την τσάκισε το σκοτάδι,

κι ας ήταν το φως και η ελπίδα

οι μοναδικοί δράστες.

«Μα τι έφταιξε στ’ αλήθεια

και συντελέστηκε

τόσο μεγάλο λάθος;».

«Μάλλον, πλήρης αποσιώπηση

από δειλούς!».

10/03/2014

Λάσκαρης Π. Ζαράρης