Κοίταξε
τη θάλασσα
που οργώνει την ελπίδα με τον άνεμο,
θαύμασε
το χωράφι
που ανθεί με μύριους αφρούς
και
τα ταξίδια αρωματίζει με τα κύματα,
καρπούς
των ονείρων φέρνοντας γλυκούς,
ψαρεύοντας
πάντα υπομονή κι αγάπη
απ'
τα νερά που αφθονούν στη μοναξιά.
Δυο
χέρια που οδηγούν τους πόθους
στο
ύψωμα που ο ήλιος στεφανώνει
μ'
ένα κλαρί αισιοδοξίας τούς μυρώνει,
το
βλέμμα λάμπει απ' του ορίζοντα τη μέθη,
γλυκό
πιοτό το άπειρο που ρίχνει
κι
οι ανάσες λυτρώνουνε τον πόνο,
τη
στάχτη σκορπίζει στους ανέμους
και
την ψυχή ορθώνει, δεν βυθίζει,
με
γαλήνης αύρα τη βαφτίζει.
03/08/2014
Λάσκαρης
Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου