Ερημιά.

Μια ερημιά που πίνει λίγο λίγο την ψυχή σου,  

ένα τοπίο που ψηλαφείς μόνο με τις αισθήσεις,  

άγνωστα δέντρα που ισκιώνουν στα μέρη της σιωπής,  

ένας ορίζοντας που χάνεται στο τούνελ της υπομονής,  

μια θάλασσα που σβήνει τα μαύρα κύματα μες τις τρικυμίες,  

γομολάστιχα της μοίρας που παιχνίδια επιθυμεί,  

άνθρωποι που υψώνουν χέρια, ικεσία ή οδύνη  

ή επιστροφή των παθών στην άνυδρη γη.
 

24/08/2014
 

Λάσκαρης Π. Ζαράρης