Παρουσίαση του παραμυθιού: «Άκου να δεις» της Μάρως Αισώπου, Εικονογράφηση: Νίκος Ποδιάς, σελ. 24, Ήρα Εκδοτική, Βόλος 2013.

   Η Μάρω Αισώπου εξέδωσε το 2013 στην Ήρα Εκδοτική το παραμύθι της  με τίτλο: «Άκου να δεις». Η συγγραφέας αποτελεί μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου και της προφορικής ομάδας ποίησης Volos Poetry Slam. Ειδικεύτηκε στην Αμερική στην ενεργό συμμετοχή των γονέων στην εκπαίδευση του κωφού παιδιού. Η ίδια ως γιαγιά «φτιάχνει» και αφηγείται παραμύθια στα εγγόνια της.

   Ποιο επιτυχημένος τίτλος δε θα μπορούσε να δοθεί, αφού ως γνωστόν από αρχαιοτάτων χρόνων το παραμύθι είναι συνδεδεμένο με τις προφορικές αφηγήσεις κι έρχεται να μας θυμίσει τον κύκλο που έκαναν τα παιδιά γύρω από τον παππού ή τη γιαγιά –αυτό συνηθίζεται σήμερα σπάνια- παρακινώντας τους να τους διηγηθούν ένα παραμύθι, που το γνώριζαν  ή το συνέθεταν εκείνη τη στιγμή εφόσον δεν τους έλειπε καθόλου η φαντασία. Το μεγάλος μέλος της οικογένειας καλούνταν να παρασύρει τους μικρούς και τις μικρές σε φανταστικά μονοπάτια, και φανερή απόδειξη στο κατά πόσο πετύχαιναν σε αυτό αποτελούσαν τα προσηλωμένα πάνω τους μάτια και η πλήρης ησυχία που επικρατούσε, για ν’ ακουστούν καθαρά οι φωνές του παππού και της γιαγιάς και να πέσουν ως θεραπευτικές βροχές οι αποχρώσεις και οι τόνοι τους.

   Η συγγραφέας, μην επιθυμώντας να πάρει άλλον δρόμο παρά τον ασφαλή δρόμο του παραδοσιακού παραμυθιού που ανέθρεψε τόσες και τόσες γενιές ανήλικων, συνθέτει ένα ευαίσθητο κείμενο, το οποίο ομολογουμένως ποτίζει με όνειρα και γαλήνη τις παιδικές ψυχές. Στην πράξη βιώνει αυτό που συνεπάγεται η αίσθηση τού να νιώθει κάποιος παιδί και η ανεμελιά τής στιγμής την οδηγεί: «Κάτω στο γιαλό στο περιγιάλι, σ’ ένα ψηλό καστρόσπιτο… και σ’ ένα ακρογιάλι, όπου η αρχόντισσα έκανε τον καημό της τραγούδι και τον έριχνε στο κύμα». Γνήσιες εικόνες Ελληνικού τοπίου που ταιριάζουν στην ιστορία του και την ομορφιά του, ενώ παράλληλα ακτινοβολούν ποιητικές στιγμές και «μαγεύουν» τους μικρούς αναγνώστες που ταξιδεύουν προς τη γνώση, με γνώμονα μόνο το καλό.

   Από την πλοκή του παραμυθιού βέβαια δε θα μπορούσαν να λείψουν οι Μοίρες, οι φανταστικές οντότητες, στις οποίες επένδυσε συστηματικά η λαϊκή σοφία, για να πλάσει υπέροχα παραμύθια με διάφορες προεκτάσεις. Όμως η κακιά Μοίρα, «γριά, καμπούρα και άσχημη», θα δέσει με μάγια ένα όμορφο κορίτσι, που η αρχόντισσα αποφάσισε να λύσει τα μάγια μ’ έναν δικό της τρόπο, αφού όλοι οι γιατροί του κόσμου δεν κατάφεραν να την θεραπεύσουν. Κι όπως γράφει η κυρία Μάρω Αισώπου, κλείνοντας το παραμύθι με σαφώς ψυχωφελή διδάγματα: «Αυτή την πρώτη λέξη, την πήρε ο άνεμος και την τραγούδησε ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων, την ταξίδεψαν τα πουλιά πάνω στα σύννεφα, τα κύματα την νανούρισαν γλυκά στην αγκαλιά τους».

   Συνιστώ ανεπιφύλαχτα το παραμύθι «Άκου να δεις», για τον λόγο ότι αναφέρεται σε κάποιο σημαντικό πρόβλημα ενός παιδιού, που με την κατάλληλη συμπεριφορά των γονιών του αντιμετωπίζεται, αλλά και επειδή γίνεται φορέας παραδειγμάτων που με την παραστατική περιγραφή αποκαλύπτει μπροστά στα μάτια μας, το μεγάλο ζητούμενο του παραμυθιού: προσφέρει την ελπίδα με ήθος και ενθάρρυνση, προετοιμάζοντας το παιδί για μια πραγματικότητα, όχι ξένη με αυτή του παραμυθιού. Αν και οι συνθήκες, οι χαρακτήρες και τα γεγονότα διαφέρουν και είναι υπερβολικά σε σχέση με την αληθινή ζωή, οι κανόνες είναι παρόμοιοι και αναλλοίωτοι. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να κυριαρχεί ο σεβασμός στη διαφορετικότητα του συνανθρώπου μας, στοιχείο με το οποίο η συγγραφέας καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό να δώσει νόημα και ουσία στο παραμύθι της.

20/01/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης