Εφτά σατιρικά ποιήματα από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

Ένας Λευτέρης θα μας σώσει

Του Παύλου Πολυχρονάκη*

Κι αν έχουν οι ηγέτες μας το μαύρο τους το χάλι…

ας μην αυτοκτονήσουμε, «χάλια» είχανε κι άλλοι·

οι Τούρκοι, που τον Ετζεβίτ ψηφίσαν να τους σώσει

μ’ επιληψία, άνοια, γήρας και δίχως γνώση

γιατί ταλαιπωρήθηκαν χρόνια σωστά τριάντα,

απ’ την Τσιλέρ, τον Ντεμίρεζ και άσχετους… σαράντα.

Κι όταν αυτός σωριάστηκε (μέσα σε δύο μήνες)

είπε ο Αλλάχ στον Ερντογάν και πήρε τις ευθύνες…

Κι αυτός, σαν να ‘ναι ο Κεμάλ φροντίζει την πατρίδα

κι όλοι αναγνωρίζουνε, πως σώζει την παρτίδα…

Θεέ! μας, όπως ο Αλλάχ έσωσε τους δικούς του..

σώσε κι εσύ το Έθνος μας, απ’ τους πολιτικούς του…

κι έναν ηγέτη στείλε μας που να τα καταφέρει

να σώσει την Ελλάδα μας, σαν κείνον τον Λευτέρη!

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΣΑΤΙΡΑ

ΓΚΑΛΟΠ και ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΙ

Αεριτζίδικοι δουλειά είν’ οι Δημοσκοπήσεις

που στις δουλειές μας μπήκανε και εις τις συνειδήσεις

και δεν μπορείς χωρίς αυτές … βήμα να περπατήσεις …..

Κι αν τις επιμερίσουμε στων Εκλογών το χώρο

όπου τις χρησιμοποιούν όλοι τους, κατά κόρον,

όσο κι αν έχουμε γι’ αυτές πάμπολες αποδείξεις

πως ειν’ «οι γνωματεύσεις τους …», όλες .. «ήξεις-αφίξεις…»,

δεν πρόκειται να φύγουνε γατί καλά στεργιώνουν

σε δυό «ατού!»που βάζουνε αυτοί που τις σκαρώνουν…

Το «όριον στατιστικού λάθους» είναι το πρώτο

και «οι αναποφάσιστοι» τ’ άλλο, που κάνει κρότο….

Κι όταν θα αποτύχουνε αυτά επικαλούνται

και την αποτυχία τους, μ’ αυτά αποποιούνται….

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μα είναι δυνατόν μωρέ να ‘μαστε τόσο βλάκες

που να μας λέν στα σοβαρά, χωρίς να κάνουν πλάκες,

πως ειν’ αναποφάσιστοι  περίπου δεκαπέντε

στους εκατό, την ύστατη την ώρα …. παρά –πέντε;….

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Είκοσι χρόνια είχανε για Δήμαρχο τον ΒΗΤΑ

κι άλλα οχτώ εβλέπανε Νομάρχη τους τον ΖΗΤΑ

και δεν αποφασίσανε αν θα τους προτιμήσουν

ή αν τους σιχαθήκανε και τους καταμαυρίσουν

και θα αποφασίσουνε στο παραβάν σαν μπούνε;…..

ή μήπως θεία φώτιση προσμένουνε να δούνε;

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ανοίξετε τα μάτια σας ξεκάθαρα να δείτε

πως σας κοροϊδεύουνε και να παραδεχτείτε

ότι, αναποφάσιστοι τις τελευταίες ώρες

απ΄ του Χριστού την εποχή, σ’ όλης της γης τις χώρες,

είν’ όσοι μοιάζουν στις «μωρές παρθένες», που το βράδυ

που θα περνούσε ο Χριστός ετρέχανε για λάδι

την τελευταία τη στιγμή, και μείναν στο σκοτάδι…..

Παύλος Πολυχρονάκης

 ΤΑ ΤΖΑΚΙΟΠΑΙΔΑ

Σαράντα χρόνια δάσκαλος στη μεσιακή* παιδεία,

τα χάρηκα και τα ‘φαγα στη μούρη… τα παιδία.

Είδα φωστήρες μαθητές να ‘χουνε κατακτήσει

τις επιστήμες κι όλους μας να ‘χουνε βοηθήσει.

Είδα βλαμμένους κι εύπορους να αυτοκακοποιούνται…

κι άλλους που θέλαν, βρώμικα, να ηρωοποιούνται…

Είδα χρονιές που γέμιζαν της τάξης τα θρανία

από γνωστών τζακιών παιδιά… με αδειανά κρανία

και τους γονείς τους που ‘τρεχαν σκορπώντας τα λεφτά τους

να αγοράζουν Αϊκιού για τα άμυαλα παιδιά τους.

Είδα τα άμυαλα παιδιά να ‘χουν αποφοιτήσει,

σε θέσεις επιλεκτικές να τα ‘χουν διορίσει

και είδα κάποια απ’ αυτά να με έχουν κυβερνήσει…

----------------------------------------------------------------------------

Για τούτο και δεν απορώ, πώς φτάσαμε στην Κρίση.

*Μεσιακή = Δευτεροβάθμια

Στον  ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΥΤΗ 

Την μεγαλύτερη ψευτιά που ειπώθη στον πλανήτη,

σε σένα την πιστώσανε, Θανάση Αρβανίτη

σαν είπες ότι στη Λυβιή, που ‘χατε ναυαγήσει

σ’ ένα ξερό μακρύ κορμό, δέκα είχατε καθίσει.

Κι όταν συνήλθατε, ο κορμός μακριά βρισκόταν ήδη

γιατί δεν ήτανε κορμός δέντρου, μα μέγα φίδι.

H ΕΞΟΔΟΣ

Στο άθλημα της γυμναστικής η έξοδος μετράει

κι αν είν’ καλή, ο αθλητής πολύ καλά θα πάει.

Αν όμως είναι άσκημη, αν πέσει ή βαδίσει,

έσχατος και περίλυπος θα έχει τερματίσει.

Κι η έξοδος απ’ τη ζωή που έρχεται μοιραία

μόνο αν είν’ ανώδυνη θα πούμε είν’ ωραία.

Γιατί αν είν’ οδυνηρή κι είναι και μακροχρόνια

κι έρχεται και με ξεπεσμό, ντροπή και καταφρόνια,

όπως αυτή της χώρας μας, κι εφόσον δεν μπορούμε

εμείς να την αλλάξουμε, τότε να ευχηθούμε

να’χομε την διέξοδο που τηνε θέλουν όλοι

κι οι Κλέφτες κι οι Αρματολοί την ‘λέγαν «Καλό βόλι»,

για να μπορέσουμε μετά να ξεναγεννηθούμε

κι απαλλαγμένοι απ’ τα δεσμά ελεύθεροι να ζούμε.

ΟΙ  ΜΑΖΟΧΙΣΤΕΣ

Θάλασσα τα είχε κάνει ένα κόμμα μια φορά,

κι άρχισε παντού να μπάζει της διάλυσης νερά.

Τού ’φυγαν οι οπαδοί του, προπαντός οι νεαροί

και του μείναν οι χαφιέδες και καμπόσοι μιαροί.

Ήτανε και μια ομάδα οπαδοί του φοιτητές,

που του κόμματος γινήκαν, πρώτοι ... αναχωρητές.

Αφού πέρασ’ ένας χρόνος, τούτοι οι αμφισβητητές,

ξαναγύρισαν στο κόμμα, ως ... νεροκουβαλητές ...

Όταν τους κατηγορούσαν έγκυροι αναλυτές

γιατί γύρισαν στο κόμμα αφού ήταν αρνητές,

Με σκυμμένο το κεφάλι είπαν στους επικριτές:

«Να μας βλέπετε με οίκτο… είμαστε μαζοχιστές…»

  Η ΑΨΕΥΔΗΣ ΓΛΩΣΣΑ

Πολύ παλιά τους αριθμούς, αψευδή τους λέγαν γλώσσα

γιατί ψέματα δεν λέγαν αν και μαρτυρούσαν τόσα!

Μα τους αριθμούς τους ίδιους που’λέγαν πάντα αλήθεια

οι πολιτικοί τους σμίξαν με ψευτιές και παραμύθια,

με νοθείες, αλχημείες, με κουκιά…. και με ρεβίθια.

Κι έτσι που’ναι νοθευμένοι οι «Αραβικοί» οι καημένοι,

από όλα που μας λένε, η αλήθεια πια δεν βγαίνει.

Κι αν αυτά που γράφω τώρα, κάποιος δεν καταλαβαίνει

και μου πει να του εξηγήσω «Η βαλίτσα πού πηγαίνει;…»

θα του πω : Χαζός δεν είσαι, κοίταξε το ποσοστό

που κυβέρνηση μας δίνει και για πες μου; είναι σωστό;

το σαράντα (40%) πάνω – κάτω να μας δίνουν πιο μεγάλο

απ’ το υπόλοιπο εξήντα (60%) πουν’ το ποσοστό το άλλο;