Για τα παιδιά των φυλακών.

Υπάρχουν αναμμένα κεριά, κάτι παιδιά

που λιώνουν την προηγούμενη άτακτη ζωή τους

κι είναι οι μέρες γιορτινές που η θλίψη ανεβαίνει

στα μάτια τους κι ο πόνος χτίζει όνειρα

στις εύθραυστες ψυχές

μέχρι να ξεθαρρέψει ακόμη μια ελπίδα

σαν την πρωινή ηλιαχτίδα

που πέρασε το καγκελωτό παράθυρο

κι έμοιαζε πως γελούσε,

μιλούσε με τη γλώσσα της αλήθειας και της υπομονής,

μιλούσε σαν την άνοιξη μες το χειμώνα:

"Χρόνια Πολλά παιδί μου, ανοιχτόχρωμε ουρανέ,

ντύσου με τα καλά σου ρούχα

να πολεμήσεις το κακό".

29/12/2014

Λάσκαρης Π. Ζαράρης