Θα ζω…

Θα ζω κάποιες στιγμές μέσα απ' τον πόνο

γιατί αυτό που θαυμάζω

μού χαρίζει την απουσία του.

Ναυλώνω ένα καράβι

με προορισμό την αιωνιότητα

κάπου στη μέση όμως

οι άνεμοι ξεσκίζουν τα πανιά του.

Μένει μόνο ο ήχος

της απονενοημένης προσπάθειας στα άδικα νερά,

το κούρσεμα του εαυτού από τη μοίρα,

της μνήμης η πικρή γεύση...

Και το φιλί σου ακόμη δεν ξημέρωσε

σε μέρη ονειρικά,

αν και σκοπέλους προσπερνά

και στο νησί της ευτυχίας κοντοζυγώνει.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης